Bronzes grecs et orientaux, influences et apprentissage

Résumé El Fr

Ή σύγκριση τῆς περιεκτικότητας σέ κασσίτερο τριῶν ὁμάδων δειγμάτων ἀπό χάλκινα ἀντικείμενα, ἑλληνικά γεωμετρικά, ἀνατολικά καί ἑλληνικά ἀνατολίζοντα, ἀποδεικνύει ὅτι οἱ ἕλληνες μεταλλουργοί τῆς πρώτης χιλιετίας μεταχειρίστηκαν τον κυρίως χαλκό (Cu+Sn) ἀπό τότε πού ἦρθαν σ' ἐπαφή μέ τήν Εγγύς 'Ανατολή. Ή σύγκριση τῆς περιεκτικότητας σε σίδηρο καί μόλυβδο δείχνει ὅτι οἱ 'Έλληνες ἔμαθαν ἀπό τούς τεχνίτες τῆς 'Ανατολῆς ὁρισμένες μεθόδους κατεργασίας τοῦ μετάλλου, στή διάρκεια τῆς ἐκκαμίνευσης ἤ τῆς σφυρηλάτησης. Ή μεταλλογραφική μελέτη ἐπιβεβαιώνει αὐτη τήν ὑπόθεση.

La comparaison de la teneur en étain de trois groupes d'échantillons, bronzes grecs géométriques, bronzes orientaux, bronzes grecs orientalisants, montre que c'est ύ partir de la date de leurs contacts avec le Proche-Orient que les métallurgistes grecs du Ier millénaire ont utilisé le bronze proprement dit, Cu+Sn. La comparaison des teneurs en fer et en plomb montre que les Grecs ont appris des Orientaux un certain nombre de procédés de travail du métal, lors de la réduction du métal ou du martelage. L'étude métallographique confirme cette hypothèse.