Delphes dans l'Antiquité tardive : première approche topographique et céramologique

Résumé El En Fr

Η μελέτη της τοπογραφίας των Δελφών στην ύστερη Αρχαιότητα, καθώς και της κεραμικής που προέρχεται κυρίως από πρόσφατες ανασκαφές, φωτίζουν με αποφασιστικό τρόπο μία ελάχιστα γνωστή περίοδο του χώρου που κατέχει επίσης πολύ μικρή θέση στη βιβλιογραφία. Οι Δελφοί εμφανίζονται έτσι σαν μια μέση επαρχιακή πόλη, πιο εκτεταμένη όμως από ό,τι παλαιότερα, κυρίως προς τα δυτικά. Ο χώρος του ιερού έχει πια αποδοθεί στην πόλη και τα σημαντικότερα κτήρια, δημόσια ή ιδιωτικά, κτίζονται κυρίως γύρω από τον περίβολο του ιερού. Τα στρωματογραφικά δεδομένα και τα ευρήματα, κεραμικά ή άλλα, δείχνουν μια μάλλον ήσυχη και άνετη ζωή ως το τελευταίο τέταρτο του 6ου αι., μια διακοπή και μια επαναδραστηριοποίηση ως και το πρώτο τέταρτο του 7ου αι., εποχή κατά την οποία η πόλη εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους της. Πολλοί τύποι κεραμικής παράγονται επί τόπου, όπως μαρτυρεί η εύρεση κλιβάνων, αποθετών, μητρών και παραμορφωμένων στο ψήσιμο αγγείων.

A study of the topography of Delphi in late antiquity in concert with a study of the pottery, chiefly discovered during recent excavations, casts decisive light on a period in the sites history that is little known and largely ighored in the bibliography. Delphi thus appears as provincial town of moderate size, but more extensive than in previous periods, especially towards the west. The sacred area was transformed into an urban area and the most imposing buildings, public and private, were regrouped around the sanctuary enclosure. The stratigraphie data and the finds, both ceramic and other, indicate a life that was rather calm and comfortable until the last quarter of the 6th c, then an interruption followed by a resumption of activities until the first quarter of the 7th c, when the town was abandoned by its inhabiants. Several types of pottery were made on the spot, evidenced by the discovery of a potter's kiln, refuse dumps, moulds and wasters.

L'étude de la topographie de Delphes dans l'Antiquité tardive associée à l'étude de la céramique, découverte principalement lors de fouilles récentes, éclaire de façon décisive une période de l'histoire du site peu connue et presque ignorée dans la bibliographie. Delphes se présente ainsi comme une ville provinciale de taille moyenne, mais plus étendue qu'aux époques antérieures, surtout vers l'Ouest. L'espace sacré est transformé en espace urbain et les édifices les plus imposants, publics et privés, se regroupent autour de l'enceinte du sanctuaire. Les données stratigraphiques et les trou vailles, céramiques ou autres, montrent une vie plutôt calme et aisée jusqu'au dernier quart du VIe s., une interruption et une reprise des activités jusqu'au premier quart du VIIe s., époque à laquelle la ville fut abandonnée par ses habitants. Plusieurs types de céramique sont fabriqués sur place, comme en témoigne la découverte de fours de potier, de dépotoirs, de moules et de ratés de cuisson.