L’image du Turc dans Ali Hurshid Bey de Basile-Miltiade Nicolaïdis

Résumé Fr En El

On cherche à dégager l’image des Turcs musulmans dans la prose d’imagination grecque du XIXe siècle en s’appuyant sur une autobiographie romanesque parue en 1882, Ali Hurshid bey, Épisode de la Révolution grecque de Basile Miltiade Nicolaïdis (1815-1903). L’intérêt de ce document est que le héros-narrateur, né chrétien, fut converti à l’islam par le pacha de Magnésie (Manisa) qui l’« adopta » en 1822, puis, racheté par sa mère, revint au christianisme. Nicolaïdis présente des renseignements de première main sur la vie dans un harem et la formation religieuse d’un enfant turc au XIXe siècle et plus généralement sur l’état d’esprit des Turcs de ce temps. Ce témoignage est cependant à relativiser, car cet homme deux fois converti aborde son ancien état d’esprit avec une bonne dose de culpabilité.

One tries to bring out the image of the Muslim Turks from the 19th century fictional Greek prose relying on a romanticized autobiography published in 1882, Ali Hurshid bey. An episode from the Greek revolution by Basile-Miltiade Nicolaïdis (1815-1903). The interest of this document lies in the fact that the hero narrator, born a Christian, was converted to Islam by the Pasha of Magnesia (Manisa) who “adopted” him in 1822, bought out by his own mother and that he became once again a Christian. Nicolaïdis acquaints us with first-note pieces of information regarding life in a harem and with the religions training of a Turkish child in the 19th century. More generally speaking, he deals with the Turks’ state of mind in those times. Nevertheless, this account is to be relativized since this man who was twice converted cornes on to his former state of mind feeling a good deal guilty.

Προσπαθούμε Εδώ να παρουσιάζουμε την εικόνα των Τούρκων-Μουσουλμάνων στην φανταστική ελληνική λογοτεχνία του 19ου αιώνα έτσι που εμφανίζεται στην μυθιστορηματική αυτοβιογραφία του Βασιλίου-Μιλτιάδη Νικολαϊδη [1815-1903] Αλί Χουρσίτ Μπέης. Επεισόδιο της ελληνικής Επανάστασης που εκδόθηκε το 1882. Το ενδιαφέρον αυτής της μαρτυρίας έγκειται στο ο,τι ο ήρωας-διηγητής, γεννημένος χριστιανός, τούρκεψε -αλλαξοπίστησε- όταν τον υιοθέτησε ο πασάς της Μανισάς το 1822, και έπειτα, αφού τον εξαγόρασε η μητέρα του, γύρισε στο χριστιανισμό. Ο Νικολαϊδης παρουσιάζει πληροφορίες από πρώτο χέρι για τη ζωή σ’ένα χαρέμι, την θρησκευτική εκπαίδευση ενός τουρκοπούλου το 19ο αιώνα, και, πιο γενικά για την νοοτροπία αυτής της εποχής. ’Ομως πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτός ο άνθρωπος που αλλαξοπίστησε δυό φορές κοιτάζει την παλιά του ψυχική κατάσταση με ένα σφοδρό αίσθημα ενοχής.