Les fermiers d’impôts de Naxos

Résumé Fr En El

De l’analyse des documents découverts dans les archives françaises, nous obtenons des indices révélateurs concernant les activités spéculatives de la commune de Kastro à Naxos sur les revenus publics de l’île, pendant la seconde moitié du xviiie et au début du xixe siècle. Pour s’assurer les fonds nécessaires à l’affermage des impôts, la commune a de plus en plus recours aux capitaux ottomans de Constantinople, ce qui l’expose aux aléas de l’administration ottomane. Cependant, le taux d’intérêt des emprunts contractés à Constantinople, allant de 10 à 12 %, reste toujours inférieur au taux de 20 % que les autorités communales de Kastro imposeront aux villageois. En 1818, pour éviter sa ruine totale, à cause de l’accumulation de ses dettes, la commune se soumettra à la tutelle stricte de l’Église catholique.

Based on the analysis of documents discovered in the French archives, this study focuses on the speculative activities of the community of Kastro on the public revenues of Naxos, during the late 18th and the early 19th century. To ensure the necessary funds to farming taxes, the authorities of Kastro rely more and more on the ottoman capitals of Constantinople, and that exposes them to the complexity of the Ottoman administration. However, the rate on loans contracted at Constantinople –10 to 12 %–, is still lower than the rate of 20 % that the authorities of Kastro require from the inhabitants of the island. In 1818, to avoid total ruin, because of the accumulation of debt, the administration of the community is placed under the rule of the Catholic Church of Naxos.

Βασίζοντας στην ανάλυση χαρτιών τα οποία ανακαλύψαμε στα γαλλικά αρχεία, βρήκαμε σοβαρές ενδείξεις για τις κερδοσκοπίκες δραστηριότητες της κοινότητας του Κάστρου με τα δημόσια έσοδα της Νάξου κατά το τέλος του 18ου αιώνα και την αρχή του 19ου. Για να αποκτήσει τα αναγκαία χρήματα για την μίσθωση των φόρων, η κοινότητα χρησιμοποιεί όλο και πιο συχνά οθωμανικά κεφάλαια της Κωνσταντινούπολης, και έτσι εξαρτάται περισσότερο από τις διακυμάνσεις της οθωμανικής διοίκησης. Ωστόσο ο τόκος των δανειών στην Κωνσταντινούπολη -10 με 12 %- μένει πολύ χαμηλότερος από τα 20 % τα οποία επιβάλλουν στους κατοίκους του νησιού οι κοινοτικές εξουσίες. Το 1818, για να αποφύγουν την χρεοκοπία λόγω των πολλών χρεών, η χρηματική διοίκηση της κοινότητας τοποθετείται υπό την διοίκηση της καθολικής εκκλησίας.