Πολιτικές ταυτότητες: πώς λειτουργούν; How political identities work El En

Résumé El En

Θεωρείται συχνά ότι όσοι υιοθετούν μια οπτική ταυτότητας στη μελέτη των κοινωνικών Μνημάτων βρίσκονται σε αντιπαράθεση με δομές και δομιστικές προσεγγίσεις. Παραδόξως, όμως, τόσο οι προσεγγίσεις ταυτότητας όσο και οι δομιστικές μοιράζονται μια στατική αντίληψη του τρόπου με τον οποίο οι νέες πολιτικές ταυτότητες συγκροτούνται, σχετίζονται με άλλες υφιστάμενες και αλληλεπιδρούν με πολιτικά καθεστώτα και ισχυρούς πολιτικούς παράγοντες. Το κείμενο που ακολουθεί εστιάζεται στη διαδικασία σύμπηξης πολιτικών υποκειμένων. Βασιζόμενο σε τρία ιστορικά και σύγχρονα συγκρουσιακό επεισόδια, διερευνά τρία συναφή ερωτήματα: (1 ) πώς συγκροτούνται, πώς μεταβάλλονται και πώς εξαφανίζονται τα πολιτικά υποκείμενα; (2) πώς αποκτούν και πώς μεταβάλλουν τις συλλογικές τους ταυτότητες; και (3) πώς αλληλεπιδρούν με άλλα πολιτικά υποκείμενα, συμπεριλαμβανομένων των αρχών. Για να απαντήσουμε, διαφοροποιούμε μεταξύ διαλειπόντων υποκειμένων, θεσμοθετημένων συμφερόντων και ομάδων ακτιβι- στών. Στη συνέχεια συσχετίζουμε τη διαδικασία συγκρότησης ταυτοτήτων με τη «δομή των ευκαιριών», αυτή την κλασική δομιστική κατασκευή. Καταλήγουμε εξετάζοντας τη σχέση μεταξύ ταυτοτήτων και διαχωριστικών ορίων, υποστηρίζοντας πως η εμπρόθετη εργασία συγκρότησης ταυτοτήτων είναι εξαιρετικής σημασίας σε αυτό που αποκαλούμε «σύνθετα συστήματα».

Identity-based approaches to social movements are often seen in opposition to structures and to structural approaches. Oddly, identity-based approaches share with structural approaches a static perspective on how new political identities are formed, how they relate to existing ones, and how they interact with significant others and political regimes. Instead, this paper focuses on actor constitution. Drawing on three historical and contemporary episodes of contentious politics, we propose answers to three related questions: (1) How do political actors form, change, and disappear? (2) How do they acquire and change their collective identities? (3) How do they interact with other political actors, including holders of power? To do so, we first distinguish among intermittent actors, established interests, and activist groups. We then relate identity work to the classical structuralist construct of opportunity structures. We conclude by examining the relationship between identities and boundaries, suggesting that identity work is most critical in what we call “composite systems”.