The graphic system of Occitan is not just a grahic system La graphie (de l'occitan) n'est pas seulement la graphie La grafia es mai que la grafia En Fr Oc

Résumé En Oc

The writing system of Occitan has been developped in order to note any variety of the language. The paper suggests that such a versatile writing system does'nt dispense for standardization, but provides a basis for standardization, with is a necessary tool for the revitalization of the Occitan language.

Escriguèri l'article que seguís en 1987. Lo publiqui coma foguèt escrich (a las nòtas prèp, qu'apondi amb l'abans-dire). Uèi, l'escriuriái mens polemic, e mai radical. Mens polemic, perque mens pessimista. Los esperits evoluissson. De tancas se lèvan. Un novèl vam de la practica pedagogica, culturala e intellectuala fa montar una demanda de nòrma. Podèm rasonablament esperar que d'iniciativas dins lo sens que disi per claure aqueste avant-dire se prengan dins la pontannada que sèm. Mai radical perque m'avisi de mai en mai que la practica de la lenga que correspond a l'esperit de la "Gramatica" d'Alibèrt e a la realitat de las generacions d'occitanistas fins a l'aprèp-guèrra pòt pas mai fonccionar. Per doas rasons. La primièira que la situacion dominanta ara es pas la de gents que sabon la lenga dins una forma eiretada e n'adòban l'usatge segon de principis normatius. Pas mai la d'una nòrma que corregís un usatge dialectal establit e mestrejat. La segonda es que la difusion de l'occitanisme i implica de mai en mai de gents que son pas lingüistas, ni per mestièr ni tanpauc per tissa. Escriure l'occitan dins l'esperit de la gramatica d'Alibèrt, digam del dialectalisme castigat, demanda d'aver primièr la coheréncia d'un parlar total e mai d'èsser capable de l'esperlongar condrechament. Sens comptar que sovent Alibèrt dona de principis (e mai dins lo diccionari) quand lo public d'ara demanda de responsas "un cas per un". L'occitan dins la logica d'Alibèrt es dins la forma "do it yourself". Lo public, li cal de "ready made". Avèm ara una generacion d'occitanistas (parli per exemple dels estudiants de l'Universitat Paul Valéry) que li fa mestièr d'aprene una lenga coherenta e qu'an pas vocacion, per la màger part, a se far lingüistas o dialectològs. S'ensenham pas una lenga unificada, los qu'aprenon aprenon una borbolhada sens nom o pas res. L'atencion a la forma locala a pas de sens que dins las situacions ont los enfants la mestrejan ja. Si que non "ensenhi la lenga de l'endrech" vòl tròp sovent dire "ensenhi çò que parli ieu, qué que siá, e me pausi pas de questions". Se prenèm al seriós l'idèa de tornar far nàisser una practica significativa de l'occitan, pòt pas que passar per la lenga normada (estandard, referenciala, unificada). Es la sola possibilitat pedagogica, materiala, umana. Pedagogica, perque la repeticion necessària a l'aprendissatge demanda l'unitat. Se prepausam una sola forma de lenga als "apreneires" podèm rasonablament comptar que n'aquesiscan una competéncia activa (e tanben mai autentica, perque de se negar pas dins lo polimorfisme permet d'insistir sul fonccionament de la lenga: es mai important de saber se servir del subjonctiu que de conóisser las variacions dialectalas de sas formas). Si que non esperlongam la situacion diglossica d'uèi que condemna los occitans joves a, pel melhor, entendre sa lenga e a demorar muts. "La grafia es mai que la grafia",