31 janvier 2018
Ce document est lié à :
https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/jhv [...]
Copyright (c) 2018 D KASABALIS, TP CHOUZOURIS, DT TIMIOU, DP TSELEKIS, N SOUBASIS, TA PETANIDES, MN SARIDOMICHELAKIS, ME MYLONAKIS , https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0
KASABALIS (Δ. ΚΑΣΑΜΠΑΛΗΣ) D. et al., « Κετοτικός-Κετοξεωτικός Σακχαρώδης Διαβήτης στο Σκύλο: Αναδρομική Μελέτη σε 23 Περιστατικά (1997-2013) », eJournals, ID : 10670/1.rj5a0o
Σκοπός της αναδρομικής αυτής μελέτης ήταν η περιγραφή του ιστορικού, της κλινικής εικόνας, των εργαστηριακών ευρημάτων, των συνυπαρχόντων νοσημάτων, της θεραπείας και της έκβασης 23 σκύλων με κετοτικό-κετοξεωτικό σακχαρώδη διαβήτη (ΚΣΔ-ΚΟΣ Δ). Τα κριτήρια συμμετοχής στη μελέτη ήταν η συμβατή με το σακχαρώδη διαβήτη συμπτωματολογία, καθώς και η διαπίστωση υπεργλυκαιμίας, γλυκοζουρίας και κετονουρίας στη διάρκεια νοσηλείας που διήρκησε τουλάχιστον 24 ώρες. Σε δεκαεννέα σκύλους (83%) η διάγνωση του σακχαρώδη διαβήτη έγινε για πρώτη φορά όταν αυτοί προσκομίσθηκαν με ΚΣΔ-ΚΟΣ Δ. Τα πιο συχνά συμπτώματα από το ιστορικό ήταν η πολυουρία-πολυδιψία (100%), η επιλεκτική όρεξη ή η ανορεξία (87%), η κατάπτωση (87%), οι έμετοι (65%) και η απώλεια σωματικού βάρους (30%). Τα συχνότερα κλινικά ευρήματα που οφείλονταν στο σακχαρώδη διαβήτη, στον ΚΣΔ-ΚΟΣ Δ ή τα συνυπάρχοντα νοσήματα ήταν η αφυδάτωση (61%), η κατάπτωση (61%), η υποτρίχωση-αλωπεκία (39%), η ψηλαφήσιμη οργανομεγαλία στην πρόσθια κοιλία (26%), η κρεμάμενη κοιλία (26%),οι συμβατές με την επιπολής βακτηριακή δερματίτιδα αλλοιώσεις (17%), το λεπτό και υποτονικό δέρμα στην κάτω κοιλιακή χώρα (17%), και η υποθερμία (17%). Εκτός από το συνδυασμό υπεργλυκαιμίας, γλυκοζουρίας και κετονουρίας, συχνές εργαστηριακές διαταραχές ήταν η αναιμία (48%), η λευκοκυττάρωση (39%), η αύξηση της δραστηριότητας της αλκαλικής φωσφατάσης (100%), της λιπάσης (56%) και της αλανινοαμινοτρανσφεράσης (52%), η υπερτριγλυκεριδαιμία (90%) και η υπερχολοστερολαιμία (84%). Επιπλέον, σε 12 σκύλους διαπιστώθηκε υποκαλιαιμία κατά την προσκόμιση ή στη διάρκεια της νοσηλείας. Συνυπάρχουσες παθολογικές καταστάσεις διαγνώσθηκαν στο 74% των σκύλων, ενώ στο 26% διαπιστώθηκαν περισσότερες από μια, με την παγκρεατίτιδα (30%), τις βακτηριακές ουρολοιμώξεις (17%), την επιπολής βακτηριακή δερματίτιδα (17%), την ουρολιθίαση (17%) και τον υπερφλοιοεπινεφριδισμό (13%) να είναι οι συχνότερες από αυτές. Σε 22 σκύλους χορηγήθηκε ινσουλίνη βραχείας δράσης (κρυσταλλική ή lispro) και σε ένα ινσουλίνη ενδιάμεσης διάρκειας δράσης (lente). Παράλληλα, κρυσταλλοειδή διαλύματα, κάλιο και φώσφορος χορηγήθηκαν ενδοφλέβια σε 78,3%, 65,2% και 8,7% των σκύλων της μελέτης, αντίστοιχα. Σε 17 σκύλους η έκβαση ήταν ευνοϊκή (81%), τρεις (13%) πέθαναν κατά τη διάρκεια της νοσηλείας, σε ένα (4%) έγινε ευθανασία, ενώ σε δύο (9%) περιπτώσεις οι ιδιοκτήτες αρνήθηκαν τη νοσηλεία του ζώου μετά το πρώτο εικοσιτετράωρο για οικονομικούς λόγους ή λόγω της δυσμενούς πρόγνωσης. Αναφορικά με τους σκύλους που ανταποκρίθηκαν στη θεραπεία, η μέση διάρκεια νοσηλείας ήταν 5,7 ± 2,4 ημέρες, ο μέσος χρόνος για να εξαφανιστεί η κετονουρία και η διάμεση τιμή του χρόνου που διήρκησε η θεραπείας με ινσουλίνης βραχείας δράσης ήταν 4,2 ± 1,9 και 4 (εύρος: 2-8) ημέρες, αντίστοιχα