Faire sonner la langue, du vide à la vie : l’écriture à corps et à cris de Rachel Hausfater Taal laten luiden, van leegte naar leven: het werk van Rachel Hausfater Fr Nl

Résumé Fr Nl

Avec un style travaillant sur le rythme, les reprises phoniques et lexicales, Rachel Hausfater centre son attention sur les corps déportés des enfants, sur le souvenir fantasmé de ceux des parents et, de manière originale, sur le corps amoureux dans les camps. La parole des enfants est autant le vestige d’une langue détruite que la réappropriation d’un espace de langage et d’une identité.

In een stijl waarin met ritme en fonetische en lexicale herhalingen wordt gewerkt, focust Rachel Hausfater zich vooral op het lichaam van gedeporteerde kinderen, op de verbeelde herinneringen van de ouders en – zeer origineel – op het verliefde lichaam in de kampen. De taal van de kinderen is niet enkel een overblijfsel van een vernietigde taal, maar staat ook symbool voor de hernieuwde toe-eigening van een talige omgeving en een eigen identiteit.