Le change à Délos et la question du kollybos

Résumé El En Fr

Το συνάλλαγμα στη Δήλο και το ζήτημα του κολλύβου Το ψήφισμα του Κοινού των νησιωτών για τον τραπεζίτη Τίμωνα από τις Συρακούσες (IG XII 5, 817) αναφέρει μια οικονομική συναλλαγή, η οποία, όπως δείχνουμε εδώ, δεν μπορεί παρά να ήταν μια συναλλαγματική πράξη. Ο Τίμων είχε ανταλλάξει ένα σημαντικό χρηματικό ποσόν για το Κοινό των νησιωτών χωρίς να τους ζητήσει να πληρώσουν κόλλυβο. Με βάση διάφορα παράλληλα (επιγραφές της Όλβιας, των Δελφών, της Περγάμου και των Μυλάσων), δείχνουμε στη συνέχεια ότι η αγοραπωλησία συναλλάγματος στη Δήλο ήταν ελεύθερη και δεν αποτελούσε μονοπώλιο της πόλης και ότι, γενικά, ο κόλλυβος αντιστοιχούσε όχι σε έναν φόρο (αν και γινόταν φόρος όταν η πόλις εγκαθίδρυε μονοπώλιο στην αγοραπωλησία συναλλάγματος) ή σε μια προμήθεια αγοραπωλησίας συναλλάγματος κατά τη στενή έννοια, αλλά για έξοδα συναλλαγματικών πράξεων, που διαμορφώνονταν με βάση την ισοτιμία μεταξύ νομισμάτων.

Money exchange in Delos and the question of the kollybos The decree of the Confederation of the Islanders in honor of the banker Timon of Syracuse (IG XII 5, 817) mentions a financial operation, which is here proved to be a case of monetary exchange. Timon had exchanged a large amount of money for the Islanders without exacting a kollybos. On the basis of various parallels (inscriptions from Olbia, Delphi, Pergamon, and Mylasa), it is also demonstrated : 1) that at Delos money exchange was free and was not subject to a monopoly controlled by the city, and 2) that the kollybos was not a tax (even if it could become a tax when a state established a monopoly on money exchange) or an exchange commission in a restricted sense, but rather an agio, based on the rate of exchange between currencies.

Le décret de la Confédération des Insulaires pour le banquier Timôn de Syracuse (IG XII 5, 817) fait mention d’une opération financière dont il est montré ici qu’elle ne peut qu’avoir été une opération de change. Timôn avait changé aux Insulaires une importante somme d’argent sans leur faire payer de kollybos. Sur la base de divers parallèles (inscriptions d’Olbia, Delphes, Pergame et Mylasa), on démontre ensuite qu’à Délos le change était libre et ne faisait pas l’objet d’un monopole de la cité, et que, de manière générale, le kollybos correspondait non pas à une taxe (même s’il devenait une taxe lorsqu’un État établissait un monopole de change) ou à une commission de change stricto sensu, mais à un agio de change, établi sur la base du cours du change entre espèces différentes.