Une république des Camarades ? Selectie van ministers in het tussenoorlogse België

Résumé En Fr Nl

A Republic of Comrades ? Selection of Ministers in Interwar Belgium (1918-1940). In the interwar period (1918-1940), Belgian governments were often criticized for being both composed and populated by a very restraint group of elite figures. This article tries to uncover the social profile of the interwar ministers in the Belgian cabinets. Their profile seems to be remarkably homogeneous, with a total dominance of male quinquagenarians with a high educational (law) degree. Since the access to get such an academic degree was restricted (among others, due to the high cost), this says a lot about the social background of these cabinet members. Furthermore, the urban areas of Brussels and Liège were traditionally overrepresented in the attribution of ministerial mandates. This strong discrepancy between social democratization on the one hand and a remarkable continuity with the composition of nineteenth century governments on the other hand was a significant cause for the yawning gap between citizens and politicians in the thirties.

Pendant l’Entre-deux-guerres, on reprochait souvent aux gouvernements belges d’être composés et peuplés par une clique restreinte de membres de la bourgeoisie. Dans cet article, est examinée la composition sociale des ministres de l’Entre-deux-guerres. On observe entre autres, une domination totale de quinquagénaires masculins ayant reçu une formation universitaire (en droit), surtout parce que l’accès aux études universitaires n’était pas du tout démocratique. En outre, les agglomérations de Bruxelles et Liège se sont avérées surreprésentées dans l’attribution des mandats ministériels. La disparité frappante entre la démocratisation sociale d’une part et la continuité avec la composition des gouvernements du XIXe siècle d’autre part constitue une des causes majeures du fossé qui, dans les années trente, séparait les citoyens des hommes politiques.

Een republiek van kameraden ? Selectie van ministers in het tussenoorlogse België. De Belgische regeringen kregen in de periode tussen de twee wereldoorlogen regelmatig de kritiek dat ze werden samengesteld en bevolkt door een beperkte ‘ kliek’ van elitefiguren. In dit artikel wordt onderzocht hoe het sociale profiel van de tussenoorlogse ministers eruit zag. De totale dominantie van mannelijke vijftigers met een hoger (rechten) diploma is daarbij opvallend, zeker gezien de restrictieve toegang tot hoger onderwijs. Daarenboven bleken vooral de stedelijke kernen van Brussel en Luik sterk oververtegenwoordigd in de toekenning van ministermandaten. Deze sterke discrepantie tussen maatschappelijke democratisering enerzijds en sterke continuïteit met de negentiende eeuw in de regering anderzijds was een belangrijke oorzaak van de kloof tussen burger en politiek in de jaren dertig.