The “House of Pithoi”: An early Middle Helladic (MH) household in the South Quarter of Argos (Argolid, Peloponnese)

Résumé En Fr El

This paper presents the final results from the systematic re-examination of a household assemblage, known as the “House of Pithoi” in the South Quarter of Argos, excavated by the late Prof. Francis Croissant in 1966, and dated to the Middle Helladic (MH) period. The purpose of the study is to (a) present the four distinct architectural phases, which cover the entire span from MH I to MH II early, (b) highlight the burials made, both during its period of occupation and shortly after its abandonment, (c) describe the early MH pottery in detail, and (d) discuss and contextualize the storage facilities of the House of Pithoi – dating from the beginning of the MH period. These, taken with other pieces of evidence including the wider socio-economic circumstances in the Argive plain, reveal a more dynamic situation than traditionally thought.

Cet article présente les résultats du réexamen systématique d’un assemblage domestique mésohelladique du Quartier Sud d’Argos fouillé par Francis Croissant en 1966 et baptisé « Maison aux pithoi ». L’étude a pour but : a) d’établir la séquence architecturale du bâtiment, qui présente quatre états couvrant les phases de l’HM I et de l’HM II initial ; b) de mettre en lumière l’usage funéraire occasionnel de l’espace, aussi bien pendant son occupation que peu après son abandon ; c) de présenter en détail la céramique des premières phases de l’HM ; d) de s’interroger sur les pratiques de stockage dont témoigne la Maison aux pithoi, en les comparant avec les données d’autres sites et en les replaçant plus largement dans le contexte socio-économique de l’Argolide mésohelladique, qui s’avère être plus dynamique qu’on ne le pensait habituellement, et cela dès le début de la période.

Στο άρθρο αυτό παρουσιάζονται τα αποτελέσµατα της συστηµατικής επανεξέτασης ενός οικιακού συνόλου στη Νότια Συνοικία του Άργους, γνωστού ως «η Οικία των Πίθων», η οποία ανασκάφθηκε το 1966 από το καθηγητή Francis Croissant και χρονολογείται στην Μεσοελλαδική (ME) εποχή. Στους στόχους της µελέτης εντάσσεται: (α) η διάκριση των επιµέρους αρχιτεκτονικών φάσεων, οι οποίες ανέρχονται σε τέσσερεις και καλύπτουν τη ME I και πρώιµη ME II φάση, (β) η ανάδειξη της ταφικής χρήσης του χώρου σε διάφορες φάσεις, τόσο σε σχέση µε την χρήση όσο και µε το άµεσο διάστηµα που ακολούθησε την εγκατάλειψή του, (γ) η λεπτοµερής συζήτηση της κεραµεικής των πρώιµων ΜΕ φάσεων, και (δ) η διαπραγµάτευση των αποθηκευτικών δυνατοτήτων της Οικίας των Πίθων σε συνάρτηση µε άλλα δεδοµένα και η ένταξη στο ευρύτερο οικονοµικο-κοινωνικό πλαίσιο στην Αργολική πεδιάδα, το οποίο εντέλει αποδεικνύεται περισσότερο δυναµικό από ό, τι παραδοσιακά πιστευόταν, ήδη από τις απαρχές της Μέσης Εποχής του Χαλκού.