Notes on the Sanctuary Curtain: Symbolisms and Iconographies in the Greek Church

Résumé En El Fr

: This article will discuss the different types of textiles used as curtains for the sanctuary door by the Greek Orthodox Church during the Ottoman period. For this case study, our selection of representative pieces offers a survey of the Church’s dominant textile consumption and exhibition practices, providing new insights on ecclesiastical material culture. Sanctuary doors are situated in the middle of the iconostasis, usually a wooden wall separating the naos (nave) from the sanctuary. First of all, we analyze the symbolisms of the sanctuary door and of the veil, in order to proceed with the survey of textiles used as curtains for this particularly holy location in the church. Then, our survey is divided into two different sections: one dedicated to the examples which follow the Byzantine tradition of embroidery; and another to the Ottoman and Safavid textiles used by the Greek Church as substitutes. One of this paper’s important contributions lies on the fact that it reveals a complex set of parallel usages of textiles which belong to different artistic traditions, thus, illuminating another point of contact between the enduring Byzantine tradition and the Ottoman cultural environment.

Η παρούσα μελέτη εξετάζει τα υφάσματα που χρησιμοποιούνταν ως Πετάσματα Ωραίας Πύλης από την Ελληνική Εκκλησία κατά την Οθωμανική περίοδο. Σκοπός είναι να διαφωτιστεί ένας σχετικά άγνωστος τομέας του εκκλησιαστικού υλικού πολιτισμού της εποχής με αντιπροσωπευτικά δείγματα. Το βημόθυρο βρίσκεται στη μέση του τέμπλου/εικονοστασίου, που χωρίζει τον κυρίως ναό από το ιερό. Το άρθρο αγγίζει πρώτα τους συμβολισμούς της Ωραίας Πύλης και του Πέπλου/Πετάσματος, προκειμένου να προχωρήσει στην επισκόπηση των διαφόρων υφασμάτων που χρησιμοποιούνται για αυτή την ιδιαίτερα ιερή θέση στην εκκλησία. Η έρευνα χωρίζεται σε δύο τμήματα: το ένα, αφιερωμένο στα πετάσματα που ακολουθούν τη Βυζαντινή παράδοση, και το δεύτερο, στα Οθωμανικά και Σαφαβιδικά πετάσματα που χρησιμοποιούνται από την Ελληνική Εκκλησία. Μια από τις σημαντικές συμβολές της παρούσας μελέτης έγκειται στο ότι αποκαλύπτει τις παράλληλες χρήσεις των πετασμάτων που ανήκουν σε διαφορετικές καλλιτεχνικές παραδόσεις. Ουσιαστικά, η ποικιλομορφία των Πετασμάτων Ωραίας Πύλης φωτίζει ένα ακόμη σημείο ώσμωσης μεταξύ Βυζαντινής παραδόσεως και ανατολιτικών πολιτιστικών στοιχείων κατά την Οθωμανική περίοδο.

La présente étude a comme but d’examiner un secteur d’art religieux orthodoxe grec de la période ottomane relativement inconnu en utilisant des exemples représentatifs. Le Bêma se trouve au milieu de l’iconostase qui sépare le chœur du naos. L’étude s’occupe, d’abord, des valeurs symboliques attachées au Bêma et au Voile et, ensuite, d’une recherche des textiles utilisés dans ce lieu sacré. Elle se divise en deux parties : une première partie est dédiée aux voiles du Bêma brodés selon la tradition byzantine et une seconde, à ceux faits de tissus de base οttomans et safavides et utilisés par l’Église orthodoxe grecque. Une des contributions de cette étude consiste à ce qu’elle découvre les usages parallèles des voiles du Bêma qui appartiennent à des cultures différentes. En fait, ces usages parallèles mettent en valeur un autre aspect de l’osmose entre la tradition byzantine et divers éléments de cultures orientales durant l’époque ottomane.