Modes et fonctions du voyage de pèlerinage des Gréco-pontiques en Turquie orientale

Résumé Fr En El

Les Gréco-Pontiques de la Turquie orientale ont été installés en Grèce à la suite du Traité de Lausanne (1923). Depuis lors, la « Patrie perdue » a constitué un élément central du cadre imaginaire où se réalisent les identifications de la ponticité contemporaine.Après la guerre civile, le tourisme de pèlerinage en Turquie est devenu, dans les années 60, de plus en plus facile pour les Grecs. Le retour au territoire d’origine a pour conséquence de modifier le lien existant entre l’imaginaire et la réalité actuelle que tout un chacun peut observer. L’étude de ce processus souligne, entre autres, le rôle que les musulmans ponticophones jouent dans l’élaboration de représentations nouvelles.

The Christian orthodox populations of the Back Sea area, or Pontos, were transfered in Greece according to the exchange agreement of the Lausanne Treaty (1923). Since this date, the Iost country (Patridha) became a sacred issue which works as a basic imaginary component of greco-pontic identity inside the remembrance process acting into the family and group history.After the Greek civil war, the pilgrimage travels became easier and more frequent for the Pontics of Greece. The paper deals with the consequences of the “Tour to Turkey” which evidently modified the link between the lost country of imaginary dwellings and the reality that can be looked at by everybody today. We underline the part that the Pontic speaking moslems play in the process of mental evolution.

Οι Ρωμοιοί-Πόντιοι της Ανατολικής Τουρκίας αναγκάστηκαν να εγκατασταθούν στην Ελλάδα μετά τη συνθήκη της Λωζάννης το 1923. Από τότε η χαμένη πατρίδα έγινε ένα κεντρικό σημείο του φανταστικού πλαίσιου μέσα στο οποίο δημιουγείται η σύχρονη ποντιακή ταυτοποίηση. Μετά τον Εμφύλιο, ο προσκυνηματικός-τουρισμός, στα 60, έγινε πιο εύκολος και πρόσιτος για τους ’Ελληνο-Ποντίους. Αυτό το άρθρο ασχολείται με τις συνέπειες αυτού του γυρισμού, με το πώς αλλάζει τη σχέση ανάμεσα στην φανταστική πατρίδα και την ορατή πραγματικότητα. Υπογραμμίζει επίσης το ρόλο των ποντικόφωνων μουσουλμάνων σ’αυτή τη ψυχική εξέλιξη.