Niewysłowiona wojna. Trauma i „kryzys języka” w angielskiej i niemieckiej literaturze pierwszej wojny światowej

Résumé Pl En

Celem artykułu jest przebadanie charakterystycznego dla literatury I wojny światowej toposu, zgodnie z którym „prawdziwa” istota doświadczeń wojennych nie może zostać wypowiedziana i, w szczególności, zakomunikowana cywilom. Odwołując się do przykładów zaczerpniętych z angielskiego i niemieckiego kręgu językowego (zwłaszcza poezji Wilfreda Owena i Augusta Stramma oraz powieściopisarstwa Edlefa Köppena), tekst podejmuje różnorodne (również gatunkowo) manifestacje owego toposu i pokazuje, w jaki sposób jest on odzwierciedleniem tak podkreślanego przez teorię traumy kryzysu przedstawienia, a także „kryzysu języka” leżącego u podstaw (literackiej) nowoczesności.

Löschnigg investigates a widespread topos in literary representations of World War I, namely the idea that the ‘true’ nature of the war experience could not be expressed and, above all, that it could not be communicated to civilians. Drawing on English and German examples – especially works by poets Wilfred Owen and August Stramm and by novelist Edlef Köppen – he analyses this topos in different genres. He also demonstrates how it reflects the representational impasse emphasized by trauma theory as well as the ‘crisis of language’ underlying (literary) modernity.