Ferdinand an Ludwig II., 1524 April 16, Nürnberg.

Résumé De En

Erhielt gestern ein päpstliches Breve, worin ihm Klemens VII. mitteilt, er habe von glaubwürdiger Seite erfahren, daß L mit dem Sultan adeo clancularia pacis federa tractaverit, ut res a conclusione non abesse dicatur. Tametsi nos levi quodam jam antea rumore id ipsum hauseramus et tamen velut vanum putantes non opere duxeramus precium cum Serti Vra expostulare, siquidem nobis commentitia videbantur, et a prorsus parum bene consultum volente communibus rebus sparsa, maxime quia nondum ad afflictam illam fortunam necessitatemque res sue redacte sint. Daß L nicht mit den Türken abschließe ohne sein Mitwissen, exigebat sola illa fraterna necessitudo, que inter nos est, etiam si nunquam inter nos pro communi salute et conservatione regnorum principatuumque nostrorum mutua federa et pacta intervenissent. Da aber der Papst diesen unerwarteten Nachrichten einigen Glauben beizumessen scheint und F aufgefordert hat, Sorge zu tragen, daß L ne se in illum locum precipitem dedat, unde postea non solum gradum referre non possit, sed etiam, si conditiones pacis essent eẹ, quas nobis significavit, sibi regnoque suo exitum inevitabile pararet. Itaque Sertem Vam hortamur et rogamus, ut, si, quod ut credimus ita optamus, fama illa exciderit vana, protinus sanctissimum dominum nostrum, qui maximis conatibus amborum nostrum causa laborat et Christianẹ reipublicẹ esse consultum vult, quantum potest, summa ope adnitens pacem et concordiam exulantem a christianis principibus revocare, ita se apud Stem suam expurget, ut in illa pristina opinione, quam de Sertis Vre ingenio et virtute conceperat, firmetur, vel si aliquid rei in se fama contineat, quod periculose et parum regio suo splendori convenientes conditiones conclusẹ et pactẹ ad effectum non veniant, aut quoquo pacto vel date vel accepte rescindantur. Quod si ẹquis conditionibus pax fieret, ut non tam improbandum fuerit, sic nec ipsi pontifici ante eius confectionem celanda vel ea maxima ratione quod huiusmodi pax publica christianorum omnium nationum tangere videtur, quoad propitio deo inter christianos principes concordia et pax consistat, quod Sertas Va et sua et nostra ac totius christiani nominis causa facere debet, sicut indubitate est factura. Cui nos pro virili in suis necessitatibus nunquam sumus vel consilio vel auxilio defuturi, meliora semper nobis de illa promittentes, quam ut occulta tractatione se et nos atque proinde reliquam christianitatem in extremam calamitatem dedat, quam deus et a se et nobis et sua orthodoxa fide longe avertere dignetur.

Received yesterday a papal breve in which Clement VII . tells him that he had learned from a credible side that L had been in contact with the Sultan adeo clancularia pacis federa tractaverit, ut res a conclusione non abesse dicatur. Tametsi nos levi quodam jam antea rumore id ipsum hauseramus et tamen velut vanum putantes non opere duxeramus precium cum Serti Vra expostulare, siquidem nobis commentitia videbantur, et a prorsus parum bene consultum volente communibus rebus sparsa, maxime quia nondum ad afflictam illam fortunam necessitatemque res sue redacte sint. So that L does not come to an agreement with the Turks without his knowledge, exigebat sola illa fraterna necessitudo, que inter nos est, etiam si nunquam inter nos pro communi salute et conservatione regnorum principatuumque nostrorum mutua federa et pacta intervenissent. But since the Pope seems to give some faith to these unexpected messages and has asked F to take care that L ne se in illum locum precipitem dedat, unde postea non solum gradum referre non possit, sed etiam, si conditiones pacis essent eẹ, quas nobis significavit, sibi regnoque suo exitum inevitabile pararet. Itaque Sertem Vam hortamur et rogamus, ut, si, quod ut credimus ita optamus, fama illa exciderit vana, protinus sanctissimum dominum nostrum, qui maximis conatibus amborum nostrum causa laborat et Christianẹ reipublicẹ esse consultum vult, quantum potest, summa ope adnitens pacem et concordiam exulantem a christianis principibus revocare, ita se apud Stem suam expurget, ut in illa pristina opinione, quam de Sertis Vre ingenio et virtute conceperat, firmetur, vel si aliquid rei in se fama contineat, quod periculose et parum regio suo splendori convenientes conditiones conclusẹ et pactẹ ad effectum non veniant, aut quoquo pacto vel date vel accepte rescindantur. Quod si ẹquis conditionibus pax fieret, ut non tam improbandum fuerit, sic nec ipsi pontifici ante eius confectionem celanda vel ea maxima ratione quod huiusmodi pax publica christianorum omnium nationum tangere videtur, quoad propitio deo inter christianos principes concordia et pax consistat, quod Sertas Va et sua et nostra ac totius christiani nominis causa facere debet, sicut indubitate est factura. Cui nos pro virili in suis necessitatibus nunquam sumus vel consilio vel auxilio defuturi, meliora semper nobis de illa promittentes, quam ut occulta tractatione se et nos atque proinde reliquam christianitatem in extremam calamitatem dedat, quam deus et a se et nobis et sua orthodoxa fide longe avertere dignetur.