Głos pisarza jako znak tożsamości. Od etyki do ekonomii, od jednostkowości do reprodukcji

Résumé Pl En

Artykuł poświęcony jest analizie paradoksalnej pozycji głosu twórców literatury, który dzięki audiobookom i innym formom obecności w mediach stał się częścią audiosfery. Głos jest paradoksalnym fenomenem, bowiem jednocześnie może być postrzegany jako coś niematerialnego, widmowego i idiomatycznego oraz jako ekonomiczny konkret: towar i własność. Pierwsza perspektywa odsyła do etycznego dyskursu jednostkowości i pozwala mówić o zapośredniczonym przez głos spotkaniu – doświadczeniu autora, druga mówi o przestrzennej i ekonomicznej ekspansji, władzy symbolicznej i utowarowieniu różnicy. Głos jednocześnie może działać jako znak tożsamości i znak towarowy – autor przekonuje, że to nie alternatywa, lecz nieuchronny i kłopotliwy paradoks, a konwergencja na pozór wykluczających się procesów i dyskursów jest paradygmatyczna dla kultury późnego kapitalizmu.

The article analyzes the paradoxical position of literary creators’ voices, which have become part of the audiosphere through audiobooks and other media forms. There is a paradox in voice: we can simultaneously perceive it as something immaterial, spectral, and idiomatic, and as an economic concrete, commodity, and property. The first perspective pertains to the ethical discourse of individuality and enables the discussion of a voice-mediated encounter, namely the author’s experience. The second perspective addresses the spatial and economic expansion, symbolic power, and commodification of difference. Voice can function both as a sign of identity and a trademark. The author of the article argues that this is not an alternative but an inevitable and problematic paradox, and the convergence of seemingly mutually exclusive processes and discourses is paradigmatic for the culture of late capitalism.