Deliaca ( VIII )

Résumé El Fr

56. Ινωπός — Ανασκόπηση. Συνοπτική παρουσίαση των γνώσεων μας σχετικά με το σημαντικότερο ρεύμα της Δήλου : γεωγραφία, διαμόρφωση, θέση στη φιλολογία, εικονογραφία και τυχόν ομώνυμα, λατρεία. Συμπληρωματικές παρατηρήσεις στην τοπογραφία της συνοικίας του Ινωπού. 57. Το Βηλιακό λουτρό της ΑρτέμιΒας. Από την αντιπαράθεση κειμένων του Βαλέριου Φλάκκου, V 103-104 και της Παλατ. Ανθ. VI 273, συνάγεται ότι ο Ινωπός ύδρευε το λουτρό της Αρτέμιδας. 58. Η κρύπτη του Σαραπιείου Α. Λεπτομερής παρουσίαση της τελετουργικής διευθέτησης για την άντληση του νερού του Ινωπού. Το ρεύμα αυτό θεωρείτο παρεκτροπή του Νείλου, μέσα στην κρύπτη του ναού του Σαραπιείου Α. Το νερό έφτανε μετά από φυσική διήθηση και όχι τεχνητή διακλάδωση. 59. Σχετικά με την κάτοφη του Σαραπιείου Α. Ο χώρος C δεν ανήκει στο Σαραπίειο Α και επικοινωνούσε ελεύθερα με τον Ινωπό. 60. Το πρόβλημα του Κολοσσού των Ναζίων και το θραύσμα 18 του Δηλίου Ση μου. Εξέταση των λύσεων που έχουν δοθεί στο τοπογραφικό πρόβλημα που προέρχεται από την αντιπαράθεση του Πλουτάρχου, Νικίας III 7, και των αρχαιολογικών δεδομένων. Κριτική εξέταση του κειμένου του θραύσματος 18 του Δηλίου Σημίου, απ' όπου συμπεραίνουμε ότι δεν αφορά καθόλου την τοπογραφία του Κολοσσού των Ναξίων, ούτε και τον Φοίνικα του Νικία. 61. Σχετικά με την επέκταση του Τεμένους της Αητούς. Σκέψεις γύρω από την επέκταση του αρχαϊκού Λητώου. Είναι πιθανόν να είχε αποτελέσει τμήμα του ψευδό « Ναού του Ανιου » (GD 68) του οποίου μια αρχιτεκτονική ιδιομορφία βρίσκει τον αντίποδα της στο Ναό της Λητούς. 62. Σχετικά με την ταύτιση του Γυμνασίου. Η ταύτιση, που έχει τώρα επιβεβαιωθεί από τον J. Tréheux, του GD 76 και του « Γυμνασίου» των επιγραφών, κάνει δυσνόητο το τέλος της στήλης του Παυσανία. Η αίθουσα Α πρέπει να είναι το επιστάσιο των επιγραφών. 63. Βρωμιάς, αυλή" τρία του ιερού χορού. Το όνομα αυτό που έφερε μια αυλήτρια που υπηρετούσε από το 250 έως το 231 τουλάχιστον, πρέπει να προστεθεί στον κατάλογο με τα γνωστά παρεπώνυμα που θυμίζουν τον ήχο του οργάνου. 64. Και πάλι οι ακονόπετρες. Συμπληρώματα στα Δηλιαχά, αρ. 46. 65. Θρησκεία και πολιτική. Οι σχέσεις της πολιτικής με τη θρησκεία οδήγησαν συχνά σε ακραίες θέσεις γιατί έλειπε η ολοκληρωμένη κριτική θεώρηση : εάν με τη λέξη «ευσέβεια» εννοούμε τα προστάγματα της θρησκείας, είναι βέβαιο ότι την έχουν εκμεταλλευθεί οι πολιτικές δυνάμεις σε μεγάλο βαθμό. Αλλά οι δυνάμεις αυτές δεν φαίνεται να έχουν επέμβει για να προσθέσουν, να αναιρέσουν αλλά ούτε και να μετατρέψουν την τοπική θεολογία, λειτουργία και ιερή ιστορία. Ισως επωφελήθηκαν τουλάχιστον από την υπάρχουσα κατάσταση για να προβληθούν ή να υπερασπισθούν φιλοδοξίες.

Le point sur l'Inopos. Rassemblement des connaissances sur le principal cours d'eau délien : géographie, aménagement, place dans la littérature, iconographie et possibles homonymes, culte. Digression sur la topographie du Quartier de l'Inopos. 57. Le bain délien d'Arlémis. De la confrontation de Valérius Flaccus, V 103-104 et A'Anlh. palai. VI 273, il ressort que l'Inopos passait pour servir au bain d'Artémis. 58. La crypte du Sarapieion A. Présentation détaillée du dispositif cultuel, qui permettait de puiser l'eau de l'Inopos, censé être une dérivation du Nil, dans la crypte du temple du Sarapieion A. L'eau arrivait par infiltration naturelle et non par un branchement artificiel. 59. Sur le plan du Sarapieion A. L'espace C n'appartient pas au Sarapieion A et s'ouvrait librement sur l'Inopos. 60. Le casse-tête du Colosse des Naxiens et le fragment 18 de Sémos de Délos. Examen raisonné des solutions qui ont été apportées au problème topographique issu de la confrontation de Plutarque, Nicias III 7, et des ruines. Établissement critique du texte du fragment 18 de Sémos de Délos, d'où il ressort qu'il ne concerne en rien la topographie du Colosse des Naxiens ni du Palmier de Nicias. 61. Sur l'extension du Téménos de Léto. Considérations sur l'extension du Létoon archaïque ; il est possible qu'en ait fait partie le pseudo «Temple d'Anios» (GD 68), dont une particularité architecturale trouve son symétrique au Temple de Léto. 62. Sur l'identification du Gymnase. L'identification, maintenant assurée par J. Tréheux, de GD 76 et du «Gymnase» des inscriptions, rend difficilement compréhensible la fin de la stèle de Pausanias. La salle A doit être Vepistasion des inscriptions. 63. Bromias, aulète du chœur sacré. Ce nom, porté par une aulète en fonction de 250 à 231 au moins, doit s'ajouter à la liste des sobriquets connus rappelant le bruit de l'instrument. 64. Encore les queux. Compléments à Déliaca, n° 46. 65. Religion et politique. Les rapports du politique et du religieux ont donné souvent lieu à des positions excessives parce qu'insuffisamment raisonnées : si l'on entend par «dévotion» la part non prescrite du culte, il est sûr qu'elle a été amplement exploitée par les puissances politiques. Mais celles-ci ne paraissent pas être intervenues pour ajouter, supprimer ni même modifier la théologie, la liturgie ni l'histoire sainte locales ; tout au plus ont-elles profité de la situation existante pour se mettre en avant ou défendre des prétentions.