Révision des comptes à apousiai (CID II 75-78)

Résumé El En Fr

Η αποκωδικοποίηση των απολογισμών των ταμιών των Δελφών κατά τον 4ο αιώνα π.Χ., επί αρχόντων Παλαιού και Δίωνος, που είναι γνωστοί ως απολογισμοί με νομισματικά ελλείμματα {απουσίας), δημιουργούσε πάντοτε έντονα προβλήματα στους επιγραφολόγους, οι προτάσεις των οποίων όταν χρησιμοποιούνται από τους νομισματολόγους προκαλούν σοβαρές επιπτώσεις στο χώρο της νομισματικής ιστορίας. Προτασσόμενοι ολόκληρης της σειράς, οι απολογισμοί αυτοί συγκαταλέγονται επίσης μεταξύ των σημαντικότερων χάρη στις λεπτομέρειες των υπολογισμών νομισματικής ισοτιμίας που περιέχουν. Από την εποχή του P. de La Coste-Messelière, αναζητήθηκαν με τρόπο υπερβολικά συστηματικό αναφορές « νέων » ή « αμφικτιονικών » νομισμάτων, ιδιαιτέρως στο CD 75, στήλη II, σε έναν απολογισμό εξόδων χρονολογούμενο στο φθινόπωρο του 336, όπου όμως η παρουσία τους θα ήταν πρόωρη. Γίνεται προσπάθεια αναθεώρησης των αποκαταστάσεων που έχουν προταθεί στο Corpus των Δελφών και επικέντρωσης των συζητήσεων στο χώρο της νομισματικής ιστορίας.

The deciphering of the Delphic treasury accounts of the 4th century, dated to the archons Palaios and Dion and known as "apousiai accounts", has always presented difficulties for epigraphers, whose proposals, taken up by numismatists, entail important consequences in the area of monetary history. At the head of the whole series, they are also rank among some of the most important, because of the details of the operations of monetary verification they contain. Since P. de La Coste-Messeliere, there has been an over-systematic endeavour to discover refer ences to "new" or "amphictionic" money, notably in CD 75, col. II, in an inventory of expenses dated to the autumn of 336, where it is premature to include them. Here we concentrate on contesting the restorations proposed in the Delphic Corpus and refocusing the debates on the subject of monetary history.

Le déchiffrement des comptes des trésoriers delphiques du IVe siècle, datés des archontes Palaios et Dion, connus comme « comptes à apousiai», a toujours posé des problèmes ardus aux épigraphistes dont les propositions, reprises par les numismates, entraînent d'importantes conséquences dans le domaine de l'histoire monétaire. En tête de toute la série, ils comptent aussi parmi les plus importants par le détail des opérations de vérification monétaire qu'ils contiennent. Depuis P. de La Coste-Messelière, on a cherché à y retrouver de manière trop systématique des mentions d'argent « nouveau » ou « amphictionique », notamment en CD 75, col. II, dans un inven taire de dépenses daté de l'automne 336, où il est prématuré de les faire intervenir. On s'attache ici à contester les restitutions proposées dans le Corpus de Delphes et à recentrer les débats en matière d'histoire monétaire.