Les modalités du change des monnaies à Délos d’après les comptes des hiéropes

Résumé El En Fr

Οι τρόποι αγοραπωλησίας συναλλάγματος στη Δήλο σύμφωνα με τους λογαριασμούς των ιεροποιών Οι λογαριασμοί του ιερού του Δηλίου Απόλλωνα μας διαφωτίζουν ως προς τον τρόπο χρήσης των δια-φόρων νομισμάτων που κυκλοφορούσαν σε αυτό το τμήμα του Αιγαίου στην ελληνιστική περίοδο. Οι μετατροπές των νομισμάτων που εμφανίζονται στους λογιστικές πράξεις βασίζονται στην αξία των νο-μισματικών σταθμητικών κανόνων και μας υποχρεώνουν να αμφισβητήσουμε την ιδέα ύπαρξης μιας ενισχυμένης αξίας του τοπικού νομίσματος. Αντιθέτως, τεκμηριώνουν πιθανούς επανυπολογισμούς των ισοτιμιών με βάση τις εξελίξεις των νομισμάτων στο Αιγαίο, όπως το δείχνουν και οι λογιστικές πράξεις του ιερού των Δελφών. Δεν πρέπει λοιπόν να αναζητούμε ισοτιμίες εμπορικού χαρακτήρα σε αυτούς τους λογαριασμούς. Ο ρόλος των τραπεζιτών είναι καθοριστικός σε αυτήν τη διαδικασία και μας οδηγεί στην επανερμηνεία της δράσης του Τίμωνος στην αγοραπωλησία συναλλάγματος χωρίς κόλλυβο, που αναφέρεται στην επιγραφή IG XII 5, 817.

Changing money on Delos in the accounts of the hieropoioi The accounts from the sanctuary of Apollo on Delos shed light on the way in which the different coinages circulating in this part of the Aegean during the Hellenistic period were handled. The currency conversions that appear in the accounts were established on the basis of the official weights of the monetary standards. This calls into question the idea of a forced quotation of the local coinage in these accounts. On the contrary, the Delian accounts reflect possible reassessments of currency parities according to the evolution of Aegean coinages, as has also been demonstrated through the accounts of the sanctuary of Delphi. There is therefore no need to seek an exchange rate, in the commercial sense, in these documents. The role of bankers was decisive in these operations and leads to a reinterpretation of the monetary exchange without kollybos by Timon in IG XII 5, 817.

Les comptes du sanctuaire d’Apollon délien permettent d’éclairer le traitement des différentes espèces monétaires en circulation dans cette partie de l’Égée au cours de la période hellénistique. Les conversions monétaires qui apparaissent dans la comptabilité sont établies sur la base de la valeur pondérale des étalons et mettent en doute l’idée d’un cours forcé qui aurait été imposé à la monnaie locale. Elles témoignent au contraire de possibles réévaluations des parités en fonction des évolutions monétaires égéennes, comme le montre également la comptabilité du sanctuaire de Delphes. Il ne faut donc pas chercher de taux de change au sens commercial dans ces comptes. Le rôle des banquiers est décisif dans ces opérations et conduit à réinterpréter l’action de Timôn dans le change monétaire sans kollybos, mentionné dans IG XII 5, 817.