Le tourisme et l'aménagement touristique de la Pologne

Résumé En Pl Fr

The author distinguishes 5 stages in the development of tourisme in Poland. The first «romantic» stage was characterized by the rising of thermal or climatic resorts, especially in the mountains. The second stage, after Polish Indépendance (1918-1939), was favorable to the growth of touristic migrations and hotel trade. After World War II, the years 1945 to 1956 were a stage of very weak increesing in all touristic features. The vitality of tourism after 1956 is more precisely studied by tables and a map. The last few years are a stage of recession owing to a deep economic crisis.

Przedstawiamy w tym artykule rozwój turystyki w Polsce, rozpoczynając od stworzenia pierwszych orgarizmów turystycznych, to znaczy od roku 1873. Ten pierwszy okres «romantyczny» zaznaczył się znacznym zainteresowaniem Polaków wfasnym krajem, tworzeniem miejscowości leczniczych i klimatycznych, zwłaszcza w córach. Okres niepodległości (1918-1939) wpłynąłorzystnie na rozwój organizacji i animacji ruchu turystycznego i rozszerzenia bazy hotelowej, dochodzącej z końcem lat trzydziestych do 70 000 miejsc. Po 2e j wojnie światowej wyróżnia się w Polsce dwa okresy turystyczne : pierwszy, od roku 1945 do 1956, charakteryzujący sie stosunkowo słabym rozwojem ruchu i zagospodarowania turystycznego ; drugi okres, po 1956 r. zaznaczył się dynamicznym wzrostem ruchu i szybkim rozwojem zagospodarowania turystycznego. Dane zostały przedstawione na tablicy n. 1 i 2. Po roku 1970, rytm zagospodarowania turystycznego znacznie zmalał, co starano się poprawić. W strukturze przestrzennej zagospodarowania turystycznego, można zaobserwować zmiany polegające na zagospodarowaniu nowych regionów, posiadających warunki wypoczynkowe, zwłaszcza na pojezierzach, lub w okolicach dużych koncentracji miejskich. Rozmieszczenie przestrzenne zagospodarowania turystycznego, zostało przedstawione na mapie, na której pokazano rozmieszczenie najważniejszych regionów o wysokich wartościach wilegiatury (50 000 km2). Przedstawiono również regiony zagospodarowane (o trzech wartościach natężenia) nie biorąc zupełnie pod uwagę regionów i miejscowości o najstabszym zagospodarowania. Obecnie jesteśmy u okresie regresji, która charakteryzuje się ostabienem ruchu turystycznego (od roku 1978) oraz zahamowaniem rozwoju bazy hotelowej z powodu głębokiego kryzysu ekonomicznego.

Dans cet article nous avons présenté le développement du tourisme en Pologne depuis la création des premières organisations touristiques, c'est à dire depuis 1873. Cette première période «romantique» était caractérisée par l'éveil du public polonais chez lequel se développe un intérêt pour son propre pays, par la naissance de nouvelles stations de cure et de stations climatiques, surtout dans les montagnes. La période de l'indépendance (1918-1939) a été favorable au développement de diverses formes d'organisations , à l'animation du mouvement touristique et à un élargissement de la base hôtelière qui atteignait vers la fin des années trente près de 70 000 places. Après la IIe guerre mondiale, en Pologne on peut distinguer deux périodes : 1 — la période de 1945 à 1956 qui se caractérise par un développement relativement faible du mouvement touristique et par un aménagement limité ; 2 — la période d'après 1956 qui se caractérise par une croissance dynamique du mouvement touristique et par un aménagement touristique se développant très rapidement. Le dynamisme du développeront de l'aménagement touristique est exposé par les données présentées dans le tableau 1 et celui du mouvement touristique dans le tableau 2. Le rythme du développement de l'aménagement touristique a fortement décru quantitativement après 1970 mais on a entrepris des efforts pour son relèvement. Dans la structure spatiale de l'aménagement touristique, on observe un processus de changements orienté vers le passage à de nouvelles régions possédant des valeurs de villégiature, en particulier dans les régions des lacs ainsi qu'à l'aménagement des environs des grandes concentrations urbaines. La distribution spatiale de l'aménagement touristique est illustrée par une carte sur laquelle on a présenté la distribution des régions les plus importantes possédant des valeurs de villégiature (50 000 km2 environ) ainsi que les régions aménagées — avec trois degrés d'intensité, tout en omettant les régions et les localités à l'aménagement le plus faible. Actuellement nous sommes entrés dans une période de régression qui se manifeste par une baisse du mouvement touristique (dès 1978) ainsi que par un frein mis au développement de la base hôtelière ce qui est causé par une profonde crise économique.