Les changements de la concentration de l'habitat dans la région de Lille de 1950 à 1978

Résumé Pl Fr

Rozwój aglomeracji Lille powoduje zajmowanie - rózng funkcjonalnie zabudowącoraz to nowych terenów. W artykule uwzględniono rozszerzanie się zabudowy mieszkaniowej w okresie powojennym. Za miarę zmian «okupacji » terenu przyjęto wskaźnik koncentraci B. Kostrubca (1977) Wskaźnik ten otrzymuję się po nałożeniu na mapę badanego obszaru (w tym wypadku były to arkusze mapy topograficznej 1 : 50.000) sieci pol podstawowych (kwadratów) -i zliczeniu w wierszach i kolumnach, kratek wypełnionych zabudową, ryc. 1.2.3. Daje to odpowiednie częstości które pozwalają na obliczenie wariancji podanych we wzorze. W wyniku przeprowadzonej analizy obliczono tempo przyrostu zabudowy w poszczególnych okresach i wydzielonych rejonach (tab. 1), jak również wyliczono - przez prostą ekstrapolację - teoretyczna liczbę lat potrzebnych na zabudowanie całego obszaru (tabl. 2), codopro wadził oby do stanu całkowitej dekoncentracji zabudowy. Następuję ona stopniowo , acz w rźnymm tempie i na rźnych poziomach na badanym obszarze i jego wydzielonych fragmentach (tab. 3 i ryc. 4). Analizę można traktować jako formalny wstęp pogłębionych badań dotyczących struktury, morfologii, przyczyn lokalizacji i funkcji osiedli.

Le développement de l'agglomération lilloise entraîne l'occupation pour des fonctions diverses de nouveaux espaces bâtis. L'article présente l'extension des surfaces bâties depuis la guerre. Pour mesurer les variations de l'occupation du sol, l'auteur utilise l'indice de Kostrubiec (1977). Ces distributions sont obtenues par l'application sur la carte du territoire étudié (ici les feuilles de la carte topographique au 1/50. 000 ?) d'une grille de carrés. On compte ensuite le long des lignes et des colonnes l$s carrés couverts par les constructions (fig. 1.2.3.). Le comptage fournit les effectifs reportés en marge qui permettent l'évaluation des variances constituant le numérateur de l'expression. L'analyse a permis la description du rythme d'accroissement des surfaces bâties pendant 3 périodes successives dans des zones choisies (tableau 1) et consécutivement par simple extrapolation, l'évaluation du nombre théorique d'années nécessaires par la couverture complète du territoire examiné (tableau 2). Cette couverture équivaut à l'état d'homogénéité du bâti. Pour chaque partie de la région étudiée, on distingue un rythme différent (tableau 3 et fig. 4). Cette recherche constitue un préliminaire à une analyse plus approfondie de la structure, de la morphologie, des facteurs de localisation et des fonctions des espaces bâtis.