Antiquarianism in the sixth century AD: Easing The shift from Rome to Constantinople

Résumé En Fr Nl

One of the fundamental sources of cultural unease in late antiquity was the fall of the western Roman Empire and the transmission of imperial power and prestige from Rome to Constantinople. Through a close reading of the antiquarianism of three authors – John Lydus (c. AD 490 – c. 565), Cassiodorus (c. AD 485 – c. 585) and John Malalas (c. AD 490 – c. 570) – this paper analyses how the distant past is used in sixth century sources as a platform to compare and discuss the moral legitimacy of Rome and Constantinople as capitals of the Roman Empire. The paper shall present two case studies ; the antiquarian scrutiny of the questionable character of Romulus, who founded Rome on the blood of his brother Remus, and the antiquarian analyses of the fate of the statues in Rome and Constantinople.

Une source fondamentale du malaise culturel de l’Antiquité tardive fut la chute de l’Empire romain et la transmission du pouvoir et du prestige impérial de Rome à Constantinople. Cet article analyse, à travers une lecture attentive des textes antiquaires de trois auteurs – Jean le Lydien (c. 490 – c. 565 ap. J.-C.), Cassiodore (c. 485 – c. 585 ap. J.-C.) et Jean Malalas (c. 490 – c. 570 ap. J.-C.) – comment le passé lointain est utilisé dans les sources du sixième siècle comme une plateforme pour comparer et discuter la légitimité morale de Rome et de Constantinople comme les capitales de l’Empire romain. La contribution présentera deux études de cas ; l’examen antiquaire du caractère douteux de Romulus, qui a fondé Rome sur le sang de son frère Remus, et les analyses antiquaires du sort des statues à Rome et à Constantinople.

De val van het West-romeinse rijk was, samen met de overdracht van keizerlijke macht en prestige van Rome naar Constantinopel, een fundamentele bron van cultureel ongenoegen in de late oudheid. Deze bijdrage zal, door middel van een detaillezing van de antiquarische teksten van drie auteurs (Johannes van Lydië (ca. 490 – ca. 565 n. C.), Cassiodorus (ca. 485 – ca. 585 n. C.) en Johannes Malalas (c. 490 – c. 570 n. C.)) analyseren hoe het verre verleden in zesde-eeuwse historische bronnen werd gebruikt als een arena waarin de morele legitimiteit van Rome en Constantinopel werden vergeleken en bediscussieerd. Deze bijdrage zal deze analyse maken door middel van twee casussen : de antiquarische bevraging van het twijfelachtig personage Romulus, dat Rome stichtte in het bloed van zijn broer Remus, en de antiquarische analyses van de lotsbestemming van de standbeelden van Rome en Constantinopel.