The biography of a dagger type

Résumé En Fr Fa

The crescent-shaped guard daggers are known in Iran from the middle of the 2nd millennium to the first centuries of the 1st millennium BC. They first appeared in the mid-2nd millennium and were mostly discovered from the Elamite sites in the Khuzestan Plain. Their presence continued through the last quarter of the 2nd millennium and expanded over a wide geographical area, from North and Northwest of Iranian Plateau to the south of Persian Gulf. By the first centuries of the 1st millennium, the geographical extent of the daggers was again limited, this time mostly to the Northwest Iran.The guard in these daggers alternate between a functional and non-functional attribute through the time. In the first phase, it had a functional role that changed to a decorative one in the second phase, and with the gradual development of iron blade in the third phase, the guard transformed back to its functional trait.Regarding the crescent-shaped guard as a technological style that reflects both the technological changes and cultural traditions, this article not only attempts to understand the temporal and spatial distribution of the daggers and what it may convey, but also to examine social aspects of the style such as imitation, communication and social boundaries.

Les poignards à manche en forme de croissant sont connus en Iran à partir du milieu du IIe millénaire jusqu’aux premiers siècles du Ier millénaire av. J.-C. Ils apparaissent tout d’abord dans des sites élamites de la plaine du Khuzestan. Ils sont présents pendant tout le dernier quart du IIe millénaire et connaissent une expansion à travers une vaste aire géographique, du nord et nord-ouest du Plateau iranien jusqu’au sud du golfe Persique. Au début du Ier millénaire, leur extension géographique diminue et se limite, cette fois-ci, au nord-ouest de l’Iran. Le manche de ces poignards est au cours du temps un attribut alternativement fonctionnel et non fonctionnel. Son rôle fonctionnel dans la première phase se transforme en rôle décoratif dans la seconde phase, et, avec le développement graduel d’une lame en fer dans la troisième phase, le manche retrouve une fonction utilitaire. En considérant le manche en forme de croissant comme un style technologique qui reflète à la fois les changements technologiques et les traditions culturelles, cet article tente non seulement de comprendre la distribution temporelle et spatiale de ces poignards et ce qu’elle peut révéler, mais également d’examiner les aspects sociaux du style comme imitation, communication et démarcation sociale.

این نوشتار می‌ کوشد تا با تمرکز بر حفاظِ هلالی ‌شکل گونه ‌ای از خنجر و تغییر کارکردی آن در طول زمان، تصویری جامع از حضور این گونه خنجرها و تغییرات آنها ارائه دهد. قدیمی ‌ترین نمونه‌ های این گونه اغلب متعلق به نیمۀ اول دورۀ عیلام میانه هستند که بیشتر از دشت خوزستان یافت شده ‌اند. با ورود به نیمه پایانی هزارۀ دوم پ.م، با ظهور تغییراتی در شکل و کاربرد حفاظِ هلالی ‌شکل، بر تعداد این خنجرها افزوده شده و درغرب و شمال فلات ایران گسترش می ‌یابند. این گونه، در آخرین دورۀ حضور خود در سده‌ های نخستین هزارۀ اول پ.م. و همزمان با استفاده از فلز آهن در ساخت تیغه، دوباره تغییراتی را در کاربری حفاظِ هلالی‌ شکل خود پیدا می ‌کند. این نوشتار به بررسی دلایل تغییر در کاربری بخش هلالی ‌شکلِ این خنجرها پرداخته و کوشیده است تا این تغییرات را با تکیه بر مفهوم سَبک و رابطۀ آن با کارکرد توضیح دهد. همچنین گسترش زمانی و مکانی این گونه مورد بحث قرار گرفته و تلاش شده تا الگویی معنا‌دار از پراکنش آنها ترسیم شود.