La crise des réfugiés en Grèce, le travail de Médecins du monde, l’accueil des réfugiés, la réalité de l’interprétariat de terrain, témoignages et exemples de situations

Résumé Fr En El

Confrontés en Grèce et en France aux phénomènes de migration, à l’accueil de populations en très grande précarité, deux professionnels expérimentés du travail social échangent sur leurs vécus, leurs expériences. Quelles solutions pratiques peut-on aujourd’hui mettre en œuvre ? Comment est appréhendée la question de la langue dans le travail social ? Existe-il un apport de la théorie en appui de la pratique ? Christos Dimopoulos nous rappelle ce qu’est la situation en Grèce, pays de 10 millions d’habitants qui abrite sur son territoire 25 camps ou “hotspots”. Il relève les difficultés d’accès aux services publics pour les migrants et surtout l’intégration au système de formation des adultes. Dans ce contexte, la question de la langue du migrant se résume le plus souvent à la question de l’interprétariat et des meilleures options à prendre pour le mettre en place. Les travailleurs sociaux grecs plus polyglottes que les français s’intéressent peu aux théories interculturelles.

Two senior social workers discuss their work experiences in Greece and in France, both confronted with the phenomena of migration and the arrival of very disadvantaged populations. What practical solutions can we implement today? How is the question of language in social work understood? Is there a contribution of theory in support of the practice? Christos Dimopoulos reminds us of the situation in Greece, a country of 10 million inhabitants which is home to 25 camps or “hotspots”. He notes the difficulties for migrants to access the public services, especially the adult education system. In this context, the question of the language is most often summed up in the question of interpretation and the best options for implementing it. Greek social workers, more multilingual than French ones, have little interest in intercultural theories.

Αντιμέτωποι τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Γαλλία με το φαινόμενο της μετανάστευσης και την υποδοχή των πληθυσμών σε κίνηση και ακραία επισφάλεια, δυο έμπειροι κοινωνικοί λειτουργοί ανταλλάσσουν απόψεις πάνω στα βιώματα και τις εμπειρίες τους. Ποιες πρακτικές λύσεις μπορούμε να εφαρμόσουμε σήμερα; Πώς γίνεται αντιληπτό το ζήτημα της γλώσσας στην κοινωνική εργασία; Υπάρχει άραγε κάποια συνεισφορά της θεωρίας προς υποστήριξη της πράξης; Ο Χρήστος Δημοπουλος μας υπενθυμίζει την κατάσταση στην Ελλάδα, μια χώρα 10 εκατομμυρίων κατοίκων, η οποία διατηρεί στην επικράτειά της 25 κέντρα υποδοχής προσφύγων/μεταναστών ή «hotspots». Αποκαλύπτει τις δυσκολίες στην πρόσβαση των προσφύγων/μεταναστών στις δημόσιες υπηρεσίες και ιδιαίτερα τις δυσκολίες στην ένταξή τους σε προγράμματα εκπαίδευσης ενηλίκων. Σε αυτό το πλαίσιο, το θέμα της γλώσσας του μετανάστη συνδέεται τις περισσότερες φορές με το θέμα της διερμηνείας και των βέλτιστων επιλογών που πρέπει να κάνουμε κατά την διάρκειά της. Οι Έλληνες κοινωνικοί λειτουργοί, πιο πολύγλωσσοι από τους Γάλλους συναδέλφους τους, ενδιαφέρονται πολύ λιγότερο από τους τελευταίους για τις διαπολιτισμικές θεωρίες.