Administration et dépendance dans un État de facto : les ambivalences de l’étatisation à Chypre du Nord

Résumé Fr En El

Cet article propose une étude ethnographique des dynamiques d’attachement des Chypriotes turcs à l’égard de leur administration, dans le contexte d’un État de facto, non reconnu, et dépendant de la Turquie depuis la partition de Chypre en 1974. En s’appuyant sur des enquêtes de terrain menées entre 2012 et 2014 et dans une approche d’anthropologie politique, il s’intéresse aux affects générés par la « République turque de Chypre du nord » sur ses agents publics et ses citoyens. Il montre que l’isolement diplomatique et économique renforce leur dépendance et loyauté à l’égard de leur administration, mais engendre aussi malaise et insatisfaction chronique chez des citoyens conscients des limites de la « souveraineté » autoproclamée de leur entité politique.

This paper proposes an ethnographic study of Turkish Cypriots’ dynamics of attachment towards their administration, in the context of an unrecognized de facto State dependent upon Turkey since Cyprus’ partition in 1974. On the basis of several fieldworks conducted between 2012 and 2014 and through an approach of political anthropology, it studies the affects generated by the “Turkish Republic of Northern Cyprus” on its public agents and citizens. It shows that the diplomatic and economic isolation reinforces their dependence and loyalty towards their administration. But it also generates malaise and chronic dissatisfaction on citizens entirely conscious of the limits of the self‑proclaimed sovereignty of their political entity.

Το άρθρο αυτό προτείνει μια εθνογραφική μελέτη της δυναμικής της προσκόλλησης των Τουρκοκύπριων προς τη διοίκησή τους, στο πλαίσιο ενός ντε φάκτο, μη αναγνωρισμένου κράτους, το οποίο εξαρτάται από την Τουρκία από τη διχοτόμηση της Κύπρου το 1974. Με βάση επιτόπιες έρευνες που διενεργήθηκαν μεταξύ 2012 και 2014 και σε μια προσέγγιση της πολιτικής ανθρωπολογίας, ενδιαφέρεται για τις επιπτώσεις που έχει δημιουργήσει η «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» στους δημόσιους υπαλλήλους και τους πολίτες της. Δείχνει ότι η κατάσταση της διπλωματικής και οικονομικής απομόνωσης ενισχύει την εξάρτηση και την πίστη τους στη διοίκησή τους αλλά δημιουργεί επίσης χρόνιες αναταραχές και δυσαρέσκεια μεταξύ των πολιτών που γνωρίζουν τα όρια της αυτό‑ανακηρυχθείσας «κυριαρχίας» της πολιτικής τους οντότητας.