La Grèce et la Turquie dans les Balkans : la complémentarité introuvable

Résumé Fr En Tr

Depuis la fin de la Première Guerre mondiale, la Grèce et la Turquie ont épuré leurs contentieux balkaniques pour se retrouver face à face. Depuis la dislocation du bloc communiste, les stratégies balkaniques des deux pays se présentent comme le moyen terme entre les relations bilatérales des deux pays et les rapports que chacun d’entre eux entretient avec l’Union européenne. Les politiques de la Grèce vis-à-vis de ses voisins balkaniques visent à revaloriser sa position au sein de l’UE et à l’imposer comme une puissance régionale en tant qu’intermédiaire entre cette région et le reste de l’Europe. Quant à la politique balkanique de la Turquie, elle se place dans la même quête de revalorisation de sa situation régionale vis-à-vis de l’UE, mais se trouve en position d’infériorité par rapport à la Grèce, puisqu’elle ne fait pas partie de l’Union et que sa candidature reste toujours en suspens.Au niveau des relations bilatérales, plus qu’une coopération gréco-turque, il s’agit d’un « marquage » de l’adversaire, en vue de l’empêcher d’opérer un encerclement Il reste, toutefois que le rapprochement gréco-turc, est en marche depuis 1999. Malgré les blocages persistants sur les sujets clés, l’avenir des relations des deux pays semble prometteur dans la mesure où les différends sont en train d’être progressivement transférés au sein de l’Union européenne.

Since the end of World War I, Greece and Turkey have cleared their disagreements regarding the Balkans to be facing one another. Since the dislocation by the communist bloc the Balkans strategies of Greece and Turkey have presented themselves as the middle course between the bilateral relationships of the two countries and the relationships that each of them keeps with the EU. Greece’s policy towards its Balkans bordering countries is aimed at reasserting its position within the EU and at imposing it as a regional power acting as a go-between between this area and the rest of Europe. As for Turkey’s Balkans policy, it sets itself in the same kind of search for the reassertion of its regional position towards the EU, but is in an inferior position regarding Greece since Turkey is not a member of the Union, and that its formal application is still in abeyance.At bilateral relationships level, it is more a matter of “marking out” the opponent, in order to prevent it from carrying out an encircling than a question of Greek-Turkish cooperation. Nonetheless the bringing together of Greece and Turkey has been on the more since 1999. In spite of persistent stumbling blocks regarding their points of view, the prospect of their relationships seems to be promising in as much as their differences of opinion are progressively transferred within the EU.

Birinci Dünya Savaşı’nın sonundan beri, Türkiye ve Yunanistan yüz yüze gelmek için Balkanlar’daki uyuşmazlıklarından arındı. Komünist Blok’un dağılmasından beri, Yunanistan ve Türkiye’nin Balkan stratejileri, kendini Avrupa Birliği ve ikili ilişkiler arasında bir denge noktası olarak göstermektedir. Yunanistan’ın Balkanlar’daki komşularına yönelik politikaları, AB’de daha iyi bir konuma varmayı ve bu bölge ile Avrupa arasında kendini aracı bölgesel güç olarak empoze etmeyi hedefliyor. Türkiye’nin Balkan politikasına gelince ; aynı şekilde AB’ye yönelik bölgesel konumunun değerini arttırma arayışında ancak AB üyesi olmadığı ve başvurusunun hâlâ askıda kalması nedeniyle Türkiye Yunanistan’dan daha aşağı bir konumda bulunuyor.İkili ilişkiler de, bir Türk-Yunan işbirliğinin ötesinde, kuşatma çıkarmasını önlemek amacıyla rakibini damgalamaktan ibaret. Fakat 1999’dan beri süregelen bir Türk-Yunan yakınlaşması söz konusudur. Temel konular üzerinde ısrarla devam eden engellere rağmen, bu iki ülkenin karşılıklı ilişkilerinin geleceği, anlaşmazlıklarının gittikçe AB’ye taşınması ölçüsünde umut verici görünüyor.