3 septembre 2021
Ce document est lié à :
info:eu-repo/semantics/reference/issn/2031-4183
Ce document est lié à :
info:eu-repo/semantics/reference/issn/2506-6390
All rights reserved , info:eu-repo/semantics/openAccess
Klaas Tindemans, « The (im) possibility of theatrical representation », Témoigner. Entre histoire et mémoire, ID : 10.4000/temoigner.3377
Dit artikel bestudeert de representatie van de Rwandese genocide in vier theaterproducties: Rwanda 1994 (Groupov/Jacques Delcuvellerie), Rwanda Revisited (Hans-Werner Kroesinger), Hate Radio (IIPM/Milo Rau) en The Monument (Isôko/Jennifer H. Capraru). Hoewel ze alle vier herinnering en trauma als onderwerp hebben, beelden ze de relatie tussen het individuele en het collectieve slachtoffer, en tussen de overlevende en de beul, anders uit. Ze gebruiken bovendien verschillende scenografische en dramaturgische strategieën om de spanning te benadrukken tussen document en getuigenis enerzijds, en fictie en theaterbewerking anderzijds. Het is deze spanning die grotendeels de positie bepaalt van de toeschouwer, die zelf de ethische impact van de voorstelling moet evalueren.