Iconicité du corps : l’efficacité de la couleur. Le laboratoire de l’histoire

Résumé Fr En El

L’état des traces et la force de nos a priori culturels font obstacle à l’appréciation de l’efficacité de la sculpture polychrome antique. À partir de quelques exemples bien conservés, la mise en perspective historique, de la Renaissance à l’époque contemporaine, permet de constater la subtilité et la diversité de la pratique coloriste. Une subtilité qui implique l’inscription dans le contexte culturel dans lequel la couleur interagit pour contribuer à créer une proximité avec le divin ou l’invisible. On peut ainsi tenter de proposer comment, malgré la fragilité des traces, la polychromie des statues antiques culturellement construite permet à son tour de donner à voir une interaction paradoxale, entre proximité et distance, avec le monde des dieux.

The lack of sources and the weight of our cultural patterns constitute obstacles to the access of the understanding of the Ancient sculpture’s polychromy. From some well preserved examples, between Renaissance and contemporary period, it’s possible to point out some aspects of the “color of time” in its subtlety and variety. A subtlety rooted in the cultural context in which color interacts in order to produce proximity with divinity and invisibility. Despite the poorness of sources, one may propose how ancient Greek sculpture’s polychromy, culturally informed, allow to make visible the paradoxe of interaction, between proximity and distance, with Gods World.

Η κατάσταση των υπολειμμάτων και η δύναμη των πολιτιστικών μας προκαταλήψεων εμποδίζουν τη σωστή εκτίμηση της αποτελεσματικότητας της πολύχρωμης αρχαίας γλυπτικής. Με αφετηρία ορισμένα καλά διατηρημένα παραδείγματα, από την Αναγέννηση έως τη σύγχρονη εποχή, μπορούμε να διαπιστώσουμε τη λεπτότητα και τη ποικιλία της ζωγραφικής πρακτικής. Μια λεπτότητα που προϋποθέτει την εγγραφή στο πολιτιστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο το χρώμα δρα για να συνεισφέρει στη δημιουργία μιας εγγύτητας με το θείο ή το αόρατο. Μπορούμε επίσης να προσπαθήσουμε να προτείνουμε με ποιόν τρόπο, παρά το εύθραυστο των καταλοίπων, η πολυχρωμία των αρχαίων αγαλμάτων, που αποτελεί πολιτιστικό προϊόν, καθιστά με τη σειρά της φανερή μια παράδοξη αλληλεπίδραση, ανάμεσα στην εγγύτητα και στην απόσταση, με τον κόσμο των θεών.