21 juin 2022
Ce document est lié à :
info:eu-repo/semantics/reference/issn/1507-4153
Ce document est lié à :
info:eu-repo/semantics/reference/issn/2719-4191
https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/ , info:eu-repo/semantics/openAccess
Anna Reglińska-Jemioł, « O warstwie treściowej spektakli baletowych – wokół problemu recepcji i transformacji kulturowych tematów libretta », Napis, ID : 10670/1.0ljfv7
Łączność tańca ze słowem pisanym – literaturą w klasycznych przedstawieniach baletowych wydaje się dość ścisła. Punktem wyjścia do stworzenia takich widowisk może być pomysł literacki – bowiem podstawę dramatyczną baletu stanowi treść ujęta w formę spisanego libretta. W rozwoju sztuki baletowej dominująca stała się tendencja do skracania i upraszczania akcji, tak by do końca utrzymywała uwagę widza w napięciu, budząc ciągłe zainteresowanie przesłaniem tańca. A samo libretto z czasem okazywało się swoistą inspiracją do swobodnych interpretacji choreograficznych. Złożoność i ewolucja baletowych tematów uwydatnia się wyraźniej w kontekście przemian kulturowych, postaw społecznych i estetyki danej epoki. W krytyce teatralnej zauważalne jest niedookreślenie pozycji libretta baletowego, którego oceny oparte są na niejasnych kryteriach. Stąd w perspektywie badawczej interesujący wydaje się przegląd swobodnych przeróbek, dalekich reminiscencji tych tematów (prowokujący do pytania o ewentualne „fortunne omyłki” w kontekście interpretacji i ich skutków).