Widmontologie nowoczesności

Résumé Pl En

Czy nadszedł czas na widmowe przepisanie nowoczesności? Czy powidoki i echa są figurami naszej historii? Czy fantomowa ontologia pozwala pomyśleć inne formuły relacji między życiem a śmiercią, podmiotem a obiektem, spojrzeniem a dźwiękiem, językiem a rzeczywistością? Oto pytania, które niczym pojęciowe zjawy powracają w późnonowoczesnym świecie. Książka ta stanowi próbę sprostania archeologicznemu wymaganiu, jakie stawia przed nami problem spektralnej genezy aktualności. Używając narzędzi teorii krytycznej, psychoanalizy i dekonstrukcji, autor koncentruje się wokół jednego dialektycznie rozumianego problemu, czyli widmowej źródłowości doświadczenia oraz jego źródłowej widmowości. Zarazem jednak, pracując na konkretnych przykładach szeroko rozumianych tekstów kultury, wypracowuje strategię analityczną, dzięki której odsłania się wielość i niejednorodność widm, represjonowanych dotąd przez kulturę.

Has the time come for a spectral re-writing of modernity? Are afterimages and echoes the figures of our history? Does phantom ontology allow one to think up different formulas for the relation between life and death, subject and object, vision and sound, language and reality? These are questions which continue to return, like notional spectres, in the late-modern world. This book aims to stand up to the archaeological requirement, which is presented to us by the issue of the spectral genesis of timeliness. Utilising the tools of critical theory, psychoanalysis and deconstruction, the author concentrates on one issue, which is understood in a dialectical way, that is the spectral originality of experience, and its original spectrality. At the same time, however, working with specific examples of the widely-understood texts of culture, it establishes an analytical strategy, which helps reveal the multitude and non-uniformity of spectres, repressed by culture up until now.