To σύνδρομο της μυελικής αταξίας - παραπάρεσης στις μεγαλόσωμες φυλές σκύλων Posterior ataxia-paraparesis syndrome in the large-breed dog El En

Résumé El En

Η εκφυλιστική μυελοπάθεια, η τύπου II εκφυλιστικήδισκοπάθεια (προβολή μεσοσπονδυλίου δίσκου), χα νεοπλάσματατου νωτιαίου μυελού (ενδομυελικά, επισκληρίδια, υποσκληρίδια), η αυχενική σπονδυλοπάθεια, η οσφυοϊερά σπονδυλοπάθεια,η δισκοσπονδυλίτιδα και η μυελίτιδα από νόσο του Carré αποτελούντα συχνότερα αίτια του συνδρόμου αυτού. Οι μυελοπάθειες αυτέςσυνήθως έχουν προοδευτική εμφάνιση και εξέλιξη και εμφανίζονταισε μεσήλικα και υπερήλικα άτομα που ανήκουν σε μεγαλόσωμεςκαι γιγαντόσωμες φυλές. Κλινικά εκδηλώνονται με προοδευτικά επιδεινούμενηαταξία και σπαστική παραπάρεση που συνήθως απολήγεισε παραπληγία. Η κλινική εικόνα σε αρκετά περιστατικά επιδεινώνεταιαπό τη συνυπάρχουσα δυσπλασία των αρθρώσεων του ισχίουμε δευτερογενή εκφυλιστική αρθροπάθεια. Οι παθολογικέςκαταστάσεις που διαπιστώνονται τυχαία στα ακτινογραφήματα τηςσπονδυλικής στήλης και στις οποίες ενδέχεται να αποδοθεί εσφαλμέναη παραπάνω κλινική εικόνα είναι η παραμορφωτική σπονδύλωσηκαι η οστεϊτική μεταπλασία της σκληρής μήνιγγας. Στην εργασίααυτή αναφέρονται οι διαγνωστικές εκείνες εξετάσεις (ακτινογραφία,μυελογραφία, επισκληριδιογραφία, αξονική ή μαγνητικήτομογραφία, εξέταση ΕΝΥ, προκλητά δυναμικά, ηλεκτρομυογραφία κλπ) που βοηθούν στην εντόπιση και την εξακρίβωση της φύσηςτου συγκεκριμένου αιτίου. Τέλος, σε γενικές γραμμές περιγράφονταιοι θεραπευτικές μέθοδοι (αποσυμπιεστικές χειρουργικές επεμβάσεις,σπονδυλόδεση, γλυκοκορτικοειδή, Ε-αμινοκαπροϊκό οξυ, ακετυλοκυστείνη, βιταμίνες Β και Ε, άσκηση, φυσιοθεραπεία κλπ)που συνήθως εφαρμόζονται σε τέτοιου είδους περιστατικά.

The most common conditions associated with the posterior ataxia-paraparesis syndrome in large breed dogs are degenerative myelopathy, type II intervertebral disk disease, spinal cord neoplasms (extradural, extramedullary, intradural, intramedullary), cervical vertebral malformation-malarticulation, lumbosacral spondylopathy, diskospondylitis and distemper myelitis. These progressive myelopathies, which are often seen in aging dogs, are characterized clinically by posterior ataxia and UMN and/or LMN paraparesis that may result in paraplegia late in the course of the disease. In a certain number of cases the clinical picture is further deteriorated by concomitant hip dysplasia associated with osteoarthritis. Spinal radiography of myelopathic dogs may reveal spondylosis deformans or dural ossification to which their clinical signs could be erroneously attributed. Lesions of the spinal cord are localized and their etiology is determined with the aid of radiography, myelography, CT or MRI, CSF analysis and electrodiagnostic examination (somatosensor evoked potentials, electromyogram). In general, the various therapeutic modalities (decompressive surgeries, medication, exercise, physical therapy, avoidance of the complications associated with prolonged recumbency) usually applied in these cases are also discussed.