Μουσικές εναλλακτικές δημοσιότητες (counterpublics): ήχοι διαφωνίας στη μουσική του Γιάννη Αγγελάκα Musical counterpublics: The dissensual sounds of Yiannis Angelakas El En

Résumé El En

Το άρθρο διερευνά την πολιτική διαφωνία (dissensus) στη μουσική οντολογία του Γιάννη Αγγελάκα και την ανάδυση εναλλακτικών δημοσιοτήτων (counterpublics), όπως έχουν θεωρητικοποιηθεί από τον M. Warner στην επικράτεια της μουσικής επιτέλεσης. Εστιάζει σε μια εθνογραφικά θεμελιωμένη συζήτηση για τις διαχρονικά δημοφιλείς αναμεσοποιήσεις του τραγουδιού «Δε χωράς πουθενά», οι οποίες κατανοούνται ως ευ-αισθησίες εναντίωσης που αμφισβητούν τον «μερισμό του αισθητού» όπως διατυπώνεται από τον JacquesRancière. Το «Δε χωράς πουθενά» επιτελεί μια μορφή αυτό-εξόριστης υποκειμενοποίησης, η οποία διευθετείται στα πλαίσια και, ταυτόχρονα, ενάντια στην κρίση της δημοκρατίας. Πρόκειται για μία οντολογία εκτοπισμού στο «πουθενά» όπου υλοποιούνται ουτοπικές αντιλήψεις της πολιτειότητας  μέσα στις συναισθηματικές οικονομίες της πανκ-ροκ αισθητικής. Η μουσική διαφωνία του Αγγελάκα διερευνάται επιπλέον μέσα από τις μνημονικές διαδικασίες και τις σχεσιακά παραγόμενες ιστορίες-ζωής στα πλαίσια της εθνογραφικής συνάντησης. Η συζήτηση  ενισχύεται από την ανάλυση  του τραγουδιού «Αιρετικό» και της επιτελεστικής ανάδυσης συναισθηματικών «εναλλακτικών δημοσιοτήτων» που αντιπαρατίθενται στους πειθαρχικούς μηχανισμούς υποκειμενοποίησης στη δημόσια σφαίρα.  

The article discusses the dissensual ontology of the Greek popular musician-poet-singer YiannisAngelakas and the emergence of 'counterpublics', as theorized by Michael Warner, in the regime of musical performance. It focuses upon an ethnographically-grounded discussion of the ongoing successful remediations of the song “De horas pouthena” (You don't fit anywhere), which are explored as sensibilities of disagreement disputing the 'distribution of the sensible' in Jacques Rancière's terms. “De horas pouthena” voices a self-exiled form of subjectification regulated within and against the crisis of democracy―an ontology of “not-fitting-in” materializing utopian notions of civility within the affective economies of its punk-rock aesthetics. Angelakas' musical dissensus is also discursively explored in the memory-work of his life-story relationally produced in the context of the ethnographic encounter. Τhe discussion is further elaborated through the discussion of the song 'Airetiko' (Heretic) and the performative emergence of affective counterpublics objecting disciplinary mechanisms of subjectification in the public sphere.