6 décembre 2017
Ce document est lié à :
https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/jhv [...]
Copyright (c) 2017 M. KARAYANNOPOULOU, Z. S. POLIZOPOULOU, A. F. KOUTINAS, M. N. PATSIKAS, G. KAZAKOS, A. FYTIANOU
KARAYANNOPOULOU (Μ. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ) M. et al., « Περιστατικό υπερπλαστικής περιοστικής πολυαρθρίτιδας σε γάτα », eJournals, ID : 10670/1.9t1oci
Στην εργασία αυτή περιγράφεται ένα περιστατικό υπερπλαστικης περιοστικης παλυαρθρίτιδας σε θηλυκή γάτα φυλής Σιάμ και ηλικίας 11 χρόνων, που προσκομίστηκε στη Χειρουργική Κλινική του Τμήματος Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., με ιστορικό έντονης χωλότητας στο αριστερό πρόσθιο άκρο, διάρκειας 6 μηνών. Στην κλινική εξέταση διαπιστώθηκε άλγος, διόγκωση και περιορισμός της κινητικότητας του αριστερού αγκώνα. Η έντονου βαθμού περιαρθρική-περιοστική ανάπτυξη νεόδμητου οστίτη ιστού ήταν το κύριο ακτινολογικό εύρημα. Στο ζώο δε διαπιστώθηκαν άλλα κλινικά ή εργαστηριακά (αιματολογικός και βιοχημικός έλεγχος) ευρήματα και οι ορολογικές εξετάσεις για FeLV και FIV ήταν αρνητικές. Στην εξέταση του αρθρικού υγρού, που ήταν βακτηριδιολογικώς στείρο, διαπιστώθηκαν πολυάριθμα λεμφοκύτταρα και πλασμοκυτταρα. Η πρεδνιζολόνη, που χορηγήθηκε αρχικά σε αντιφλεγμονώδη δόση για δυο εβδομάδες, βελτίωσε τα συμπτώματα, που όμως επανεμφανίστηκαν στο δεξιό πρόσθιο άκρο δυο περίπου μήνες μετά το τέλος της θεραπείας. Η ακτινολογική εξέταση έδειξε την παρουσία παρόμοιων αλλοιώσεων και στο δεξιό αγκώνα, ενώ στον αριστερό είχε εγκατασταθεί αγκύλωση. Η επαναχορήγηση της πρεδνιζολόνης, σε ανοσοκαταοταλτικό όμως δοσολογικό σχήμα, δεν είχε ουσιαστικό αποτέλεσμα και για το λόγο αυτό στο θεραπευτικό σχήμα προστέθηκε η αζαθειοπρίνη (1 mg/kg ΣΒ, κάθε 48 ώρες) που συνεχίστηκε για 5 μήνες. Η παροδική εμφάνιση ήπιας λευκοπενίας, ένα μήνα μετά την έναρξη της χορήγησης της αζαθειοπρίνης, που υποχώρησε με την κατά 2 5% μείωση της δοσολογίας της, ήταν η μοναδική παρενέργεια της θεραπευτικής αγωγής. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας, ακτινολογικά διαπιστώθηκε αναστολή και στη συνέχεια υποχώρηση των αλλοιώσεων, που είχε ως αποτέλεσμα τη μετακίνηση της γάτας με μικρά και διστακτικά βήματα, παρά την εγκατάσταση αγκύλωσης και στις δυο αρθρώσεις. Η νόσος δεν παρουσίασε καμία υποτροπή ένα χρόνο μετά το τέλος της ανοσοκατασταλτικής θεραπείας.