1 janvier 2007
Ce document est lié à :
https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/geo [...]
Copyright (c) 2018 G. Vargemezis , https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0
G. Vargemezis, « INTERPRETATION OF VLF MEASUREMENTS RELATED TO HYDROGEOLOGICAL SURVEYS », eJournals, ID : 10670/1.azhyn2
Η συμβολή της γεωφυσικής έρευνας με τη μέθοδο VLF στην υδρογεωλογική έρευνα αφορά κυρίως στον εντοπισμό ρηξιγενών ζωνών με αυξημένη πιθανότητα υδροφορίας και στην υπόδειξη σημείου κατασκευής ερευνητικής υδρογεώτρησης. Συνεπώς η γεωφυσική έρευνα πρέπει να απαντά στις ερωτήσεις (α) αν θα κατασκευαστεί υδρογεώτρηση ή όχι και (β) αν ναι, που πρέπει να κατασκευαστεί για να έχει τα επιθυμητά α ποτελέσματα. Στην περίπτωση αυτή η γεωφυσική έρευνα αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα αφού καλείται να καταλήξει σε συμπεράσματα και προτάσεις βασισμένα σε μεγάλο βαθμό στα γεωφυσικά δεδομένα. Σημαντικά προβλήματα που συναντώνται στην εφαρμογή της μεθόδου αφορούν το γεγονός ότι οι τελικές προτάσεις βασίζονται στον εντοπισμό ενός αγώγιμου χώρου ο οποίος θεωρείται ότι αντιστοιχεί σε υδροφόρο ρήγμα. Το κύριο ερώτημα στο οποίο καλείται να απαντήσει ο ερευνητής είναι αν η αγωγιμότητα του ρήγματος οφείλεται σε νερό καλής επιθυμητής ποιότητας η σε αργιλική πλήρωση ή υφάλμυρου νερού που κα θιστούν την ρηξιγενή ζώνη επίσης αγώγιμη.Στην παρούσα εργασία υπολογίζονται και μελετώνται συνθετικά δεδομένα από ρηξιγε- νείς δομές με διαφορετική αντίθεση μεταξύ της ειδικής ηλεκτρικής αντίστασης του αγώγιμου σώματος και του περιβάλλοντος χώρου. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η ερμηνεία της φανταστικής συνιστώσας είναι πολύ σημαντική για την τελική αξιολόγηση των δεδομένων. Δεδομένου ότι η ρηξιγενής ζώ νη όταν περιέχει νερό καλής ποιότητας χαρακτηρίζεται σαν μέτριος αγωγός, η αξιολόγηση της πραγματικής συνιστώσας που δείχνει την ύπαρξη του αγωγού θα πρέπει να συνοδεύεται από την μελέτη της συμπεριφοράς της φανταστικής συνιστώσας. Η τελευ ταία κρίνεται θετική για την ανάπτυξη υδροφορίας όταν η διακύμανση των τιμών μετά την εφαρμογή του φίλτρου Fraser στο κέντρο του στόχου εκφράζεται σαν μονοπολική διακύμανση μικρού πλάτους (κοντά στην τιμή 0).