Πέρα από τα σίδερα: εξετάζοντας την επίδραση του εγκλήματος στους συγγενείς σοβαρών παραβατών Beyond the bars: examining the impact of crime on relatives of serious offenders El En

Résumé El En

Η παρούσα εργασία εξετάζει το κατά πόσον οι οικογένειες των δραστών σοβαρών εγκλημάτων μπορούν να θεωρηθούν «δευτερογενή θύματα» του εγκλήματος. Αντλώντας στοιχεία από την υπάρχουσα βιβλιογραφία, υποστηρίζει ότι οι οικογένειες αυτές βιώνουν σημαντικές δυσκολίες: οικονομική καταπίεση, κοινωνικό στίγμα και συναισθηματική καταπόνηση. Με βάση το πλαίσιο της Arditti (2012), εξετάζονται τα σωρευτικά μειονεκτήματα, οι θεσμικές πρακτικές και το στίγμα που αντιμετωπίζουν αυτές οι οικογένειες. Η έννοια των «ιδανικών θυμάτων» (Christie, 1986) αναδεικνύει μια ένταση: αναγνωρίζεται μεν η ταλαιπωρία των οικογενειών αυτών, αλλά παράλληλα αναγνωρίζονται και οι αντιλήψεις της κοινωνίας περί «υπαιτιότητας». H εργασία επιχειρηματολογεί υπέρ της αναγνώρισης αυτών των οικογενειών ως δευτερευόντων θυμάτων. Κανονιστικά, αυτό θα προσφέρει αναγνώριση και υποστήριξη σε μια ευάλωτη ομάδα. Πρακτικά, θα καταστήσει αναγκαίες μεταρρυθμίσεις όπως ο εξανθρωπισμός των επισκέψεων στις φυλακές και η προώθηση των αρχών της επανορθωτικής δικαιοσύνης. Ωστόσο, η επίτευξη αυτής της αναγνώρισης αποτελεί πρόκληση λόγω του κοινωνικού στίγματος. Η εργασία καταλήγει με την έκκληση για αναμόρφωση της ποινικής κουλτούρας και την ενσωμάτωση της μεταμέλειας και της συγγνώμης στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης. Τελικά, η αναγνώριση των επιπτώσεων στις οικογένειες είναι ζωτικής σημασίας για μια πιο ολοκληρωμένη κατανόηση του εγκλήματος και των εκτεταμένων επιπτώσεών του.

This paper examines whether families of serious offenders qualify as "secondary victims" of crime. Drawing on existing literature, it argues they experience significant hardship: financial strain, social stigma, and emotional distress. Arditti's (2012) framework explores the cumulative disadvantages, institutional practices, and stigma these families face. The concept of "ideal victims" (Christie, 1986) highlights a tension: recognizing their suffering while acknowledging societal perceptions of “culpability”. The paper argues for acknowledging these families as secondary victims. Normatively, it offers recognition and support to a vulnerable group. Practically, it necessitates reforms like humanizing prison visits and promoting restorative justice principles. However, achieving this recognition is challenging due to societal stigma. The paper concludes by calling for penal culture change and incorporating remorse and apology into the criminal justice system. Ultimately, recognizing the impact on families is crucial for a more comprehensive understanding of crime and its far-reaching effects.