Widma Derridy

Fiche du document

Date

5 janvier 2024

Périmètre
Langue
Identifiants
Collection

OpenEdition Books

Organisation

OpenEdition

Licences

https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/ , info:eu-repo/semantics/openAccess



Citer ce document

Agata Bielik-Robson et al., « Widma Derridy », Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, ID : 10670/1.lokm25


Métriques


Partage / Export

Résumé Pl En

Książka stanowi próbę opisu późnej fazy twórczości Jacques'a Derridy. O ile jej najwcześniejszy etap cieszył się na polskim gruncie względną popularnością tłumaczy i komentatorów, o tyle recepcja prac filozofa powstających w ostatnich piętnastu latach jego działalności miała do niedawna charakter sporadyczny. To wówczas jednak w myśli Derridy dochodzi do zasadniczego przesunięcia akcentów, które etykietuje się zwykle jako „zwrot etyczno-polityczny dekonstrukcji”. Uwypukleniu emancypacyjnych tendencji dekonstrukcji towarzyszy wówczas uwyraźnienie się jej teologicznego dziedzictwa, inspirowanego tradycją nieortodoksyjnie pojmowanego judaizmu. Dekonstrukcja jako filozoficzna parafraza wątków mesjańskich okazuje się namysłem nad „nowym Oświeceniem”, a tym samym ujawnia swój ogromny i wciąż niewykorzystany polityczno-etyczny potencjał. Wbrew rozpowszechnionym twierdzeniom o „śmierci dekonstrukcji”, to właśnie w myśli Derridy znajdujemy najbardziej inspirujące i zdumiewająco aktualne próby przemyślenia takich zjawisk, jak „kapitalizm”, „demokracja”, „sprawiedliwość” czy „przemoc”.

The book explores the late phase of Jacques Derrida's work. While its earliest phase enjoyed relative popularity among translators and commentators in Poland, the reception of the philosopher's works emerging in the last fifteen years of his activity was sporadic until recently. It is then, however, that a fundamental shift of emphasis takes place in Derrida's thought, which is usually labelled ‘the ethical-political turn of deconstruction’. The accentuation of deconstruction's emancipatory tendencies is then accompanied by the prominence of its theological heritage, inspired by the tradition of unorthodox Judaism. Deconstruction as a philosophical paraphrase of Messianic themes turns out to be a reflection on the ‘new Enlightenment’, and thus reveals its enormous and still untapped political-ethical potential. Contrary to widespread claims about the ‘death of deconstruction’, it is in Derrida's thought that we find the most inspiring and astonishingly timely attempts to rethink such phenomena as ‘capitalism’, ‘democracy’, ‘justice’ and ‘violence’.

document thumbnail

Par les mêmes auteurs

Exporter en