Echo i medium

Résumé Pl En

Tekst jest próbą nakreślenia widmontologii, wykraczającej poza paradygmat wizualności i opierający się na modelu dźwiękowym (akustycznym, muzycznym czy mówiąc najszerzej: obejmującym całą fonosferę). Punktem wyjścia jest nakreślenie koncepcji „obrazu akustycznego”, wyrastającej z lektury Pierre’a Bouleza i Jeana-Luca Nancy’ego, którzy wiążą ze sobą percepcję, wyobraźnię i poznanie i odnoszą je do niemimetycznego obrazu dźwiękowego. W pozostałych częściach autor przedstawia dwa sposobu ujmowania dźwięku w nowoczesności: dialektyczny (G.W.F. Hegel) oraz zdarzeniowy (G. Deleuze). W obu przypadkach widmo dźwiękowe, wprost lub pośrednio problematyzowane, okazuje się jedną z najistotniejszych kategorii opisujących doświadczenia nowoczesnego podmiotu.

This article is an attempt to define hauntology beyond the paradigm of visuality. Instead, Momro presents a hauntology based on the model of sound: acoustics, music, or more broadly speaking, the entire phonosphere. He begins by outlining the concept of the ‘acoustic image’ that emerges from his reading of Pierre Boulez and Jean-Luc Nancy, who tie together perception, the imagination and cognition by relating them to a nonmimetic sound image. Momro then presents two ways of understanding sound in modernity: in terms of dialectics (Hegel) and in terms of the event (Deleuze). In both cases the sound spectre, whether it is problematized directly or indirectly, turns out to be key to describing the experience of the modern subject.