Trupie podobieństwo

Résumé Pl En

Zawarty w Sofiście podział na „prawdziwe” eikones i „fałszywe” fantazmata w przemożny sposób wpłynął na dalsze dzieje europejskiej „ikonologii”. Autor jednak, podejmując Nietzscheański postulat „zniesienia platonizmu”, przedstawia dwa przykłady alternatywnych wobec Platona konceptualizacji obrazu. Pierwszym jest słowo ikelos (eikelos) znane z tekstów Homera i Hezjoda. Drugim – omówionym tu dokładniej – „trupie podobieństwo” (la ressemblance cadavérique) z tekstu Maurice’a Blanchota Les deux versions de l’imaginaire. Szczególną zaś sposobność do zastanowienia się nad pojęciem Blanchota (intrygująco bliskim konceptualnie greckiemu ikelon) stwarza błędna interpretacja, którą przedstawił Hans Belting w swojej Antropologii obrazu.

Plato’s dialogue the Sophist distinguishes between ‘true’ copies or eikones and ‘false’ simulacra or phantasmata. This distinction has had an immense influence on the history of European ‘iconology’. Michera, however, takes up Nietzsche’s vehement anti-Platonism and proposes two alternative concepts of the image. The first is the word eikelos as used by Homer and Hesiod. The second, discussed in more detail, is the ‘cadaverous resemblance’ from Maurice Blanchot’s text “Les deux versions de l’imaginaire”. A particular opportunity to reflect on Blanchot’s concept – which is conceptually intriguingly close to the Greek ikelon – appears in Hans Belting’s misleading interpretation as presented in Anthropology of Images.