Kłaniając się okolicznościom

Résumé Pl En

Piotr  Sommer w swojej poezji chętnie odwołuje się  do okolicznościowych odniesień: do zdarzeń, miejsc, do przywołanych z imienia przyjaciół i znajomych.  Dla autora artykułu stanowi to jedynie pretekst, by poddać rewizji kwalifikację tego, co jest  „okolicznościowe” w poezji.  Zaleski opisuje wypowiedź poetycką w dzisiejszej post-print oral and aural culture reanimującej dawną a dziś odpoznawaną tradycję obcowania z poezją. Opisuje gesty poetyckie Sommera. W szczególności zajmuje go to, jak dla odbioru poezji Sommera ważna okazuje się pamięć głośnej autorskiej lektury, bowiem to ona właśnie kryptonimuje wydarzeniowość, pozwala nam zdać sobie sprawę, iż wypowiedź poetycka odnosi się do swego aktu, swojego konkretnego dziania, a dopiero w następstwie tego, do tekstu wiersza.

In his poetry Piotr Sommer often makes circumstantial references to events, places, friends and acquaintances whom he mentions by name. For Zaleski this is a pretext for reviewing the classification of what is “occasional” in poetry. He describes the poetic statement in today’s post-print oral and aural culture, which resuscitates the old tradition of uses of poetry – a tradition that is now being relearned. Zaleski describes Sommer’s poetic gestures and explores how Sommer’s reading of poems determines their reception: live reading as a performance codifies eventality, allows us to realise that a poetic statement refers to its act, to its concrete happening and only then, in consequence, to the text of the poem.