De (negatieve) definitie van ‘toestemming’ in het nieuw seksueel strafrecht: Een interdisciplinaire, juridisch-terminologische analyse

Résumé 0

De wet van 21 maart 2022 hervormt het seksueel strafrecht grondig. Hierbij wordt onder andere een nieuwe definitie van toestemming met betrekking tot het hele seksuele zelfbeschikkingsrecht geïntroduceerd. Deze nieuwe definitie vormt een interessant gegeven voor rechtsterminologisch onderzoek: (i) verschillende terminologische aanpassingen die bij recente hervormingen zijn doorgevoerd, kenden een eerder negatieve ontvangst, en (ii) binnen het strafrecht heeft men toestemming nog maar weinig gedefinieerd. Een gedetailleerde, interdisciplinaire discussie van deze definitie kan bijgevolg nieuwe, partiële inzichten voor toekomstige wetgevingsprocessen aanreiken. De analyse legt daarbij zowel positieve alsook negatieve aspecten van de definitie bloot. Enerzijds leidt de nieuwe definitie tot meer rechtszekerheid, een betere weergave van de actuele maatschappelijke ingesteldheid t.a.v. bepaalde seksuele misdrijven alsook een coherenter strafrecht. Anderzijds zijn vanuit terminologisch perspectief de vormvereisten niet vervuld om van een geslaagde definitie te spreken. Daarbij wordt in het bijzonder de vraag gesteld of een definitie van gebrek aan toestemming niet meer in overeenstemming zou zijn met eerdere strafwetgeving. Enkele wetgevingstechnische aanbevelingen hieromtrent worden in de conclusie geformuleerd.