Rzeczy i opowieści. Muzeum Warszawy wobec modelu muzeum narracyjnego

Résumé Pl En

Autorzy rekonstruują założenia i odbiór nowej wystawy głównej Muzeum Warszawy „Rzeczy warszawskie” (otwartej dla publiczności w latach 2017-2018), której przygotowanie stanowiło część gruntownej transformacji tej placówki, a jednocześnie było próbą zakwestionowania reguł działalności współczesnych muzeów narracyjnych. Na tym przykładzie analizują, w jakim stopniu nowa odsłona muzeum miejskiego, które wykorzystało specyfikę własnej kolekcji i ogłosiło powrót do materialności, niesie potencjał do zmiany formuły muzeum historycznego, ukształtowanej w ciągu ostatnich piętnastu lat w Polsce. Wnioski formułowane są na podstawie analizy wystawy, sprawozdań i publikacji wydanych przez muzeum, a także wywiadów przeprowadzonych w latach 2018-2019 z muzealnikami oraz przewodnikami miejskimi i studentami zwiedzającymi wystawę.

Wawrzyniak and Bukowiecki retrace the assumptions behind and the reception of the new core exhibition “Things of Warsaw” at the Museum of Warsaw (opened in 2017/18). Setting up this exhibition was part of a thorough transformation of the institution; it was also an attempt to question the rules guiding the work of contemporary narrative museums. Based on this case study the authors ask in how far the city museum’s new presentation, which drew on the specificity of its own collection and announced a return to materiality, carries the potential to redefine the formula of the historical museum – a formula that, in Poland, has been shaped over the course of the last fifteen years. The conclusions are informed by an analysis of the exhibitions, the museum’s own reports and publications as well as interviews conducted in 2018/19 with museologists, city tour guides as well as visitors (university students).