Νήσος Ορθοδόξων: Ο Αρχιμανδρίτης Κυπριανός και η θρησκευτική Ανθρωπογεωγραφία της Μεσαιωνικής και πρώϊμης Νεότερης Κύπρου Νήσος Ορθοδόξων: Ο Αρχιμανδρίτης Κυπριανός και η θρησκευτική Ανθρωπογεωγραφία της Μεσαιωνικής και πρώϊμης Νεότερης Κύπρου El En

Résumé El En

Στόχος του παρόντος άρθρου είναι η εξέταση του τρόπου με τον οποίο ο Αρχιμανδρίτης Κυπριανός (πεθ. 1802–1805) παρουσιάζει τη θρησκευτική ανθρωπογεωγραφία της Κύπρου, από τους βυζαντινούς χρόνους (324–1191) μέχρι τη δική του εποχή, όταν πλέον το νησί βρισκόταν στα χέρια των Οθωμανών (1571–1878), μετά από μια μακρά ενδιάμεση περίοδο λατινικής κυριαρχίας (1191–1571).To άρθρο μελετά τον Κυπριανό ως ιστορικό του θρησκευτικού χώρου της Κύπρου, εστιάζοντας στο πώς επιλέγει να παρουσιάσει  τις διάφορες χριστιανικές ομάδες και τις μεταξύ τους εκκλησιαστικές σχέσεις και συγκρίνοντας το έργο του με εκείνο του Steffano Lusignano και του Λογίζου Σκευοφύλακα. 

Archimandrite Kyprianos (d. 1802–1805) is the leading historian of Cyprus during its Ottoman period (1571–1878). Initially a translator of Steffano Lusignano’s "Chorograffia" (Bologna, 1573), Kyprianos decided to write his "Chronological History of the Island of Cyprus" (Venice, 1788), in order to stress the Byzantine Orthodox identity of his homeland and to promote the moral dimension of Cypriot history for his Muslim-ruled Orthodox compatriots. The aim of this paper is to explore how Kyprianos portrayedthe religious anthropogeography of medieval (Byzantine, Frankish and Venetian) and early modern (Ottoman) Cyprus, by comparing his presentation to that of Lusignano, Logizos Skevophylax (ca. 1600) and other sources. Based on Karl Mannheim’s theory on the sociology of knowledge and recent research on religious geography, the paper traces tendencies of identity inclusion and exclusion in Lusignano, Skevophylax and Kyprianos, approaching the archimandrite’s treatise as an “anti-colonial” narrative, theecho of which is still traceable in Cypriot historiography.