O wystawianiu historii. Świadek Zagłady na scenie zbrodni

Résumé Pl En

W artykule autorka proponuje odczytanie relacji wideo postronnych świadków Zagłady nagrywanych w nieupamiętnionych miejscach wydarzeń jako dokumentów wizualnych, które równocześnie reprezentują i ustanawiają takie lokalizacje jako scenę zbrodni. Scena zbrodni – kategoria z pogranicza studiów forensycznych i performatywnych – pozwala postrzegać nieupamiętnione miejsca Zagłady równocześnie jako rezerwuar śladów przeszłości, materialnych dowodów, jak i przestrzeń rekonstrukcji zdarzeń w performatywnych aktach świadczenia. Posługując się cytatami z kilkunastu świadectw wideo, dokumenty te autorka interpretuje jako akty odtworzenia i wytworzenia sceny zbrodni w perspektywie sześciu kategorii: archiwum, świadka, krajobrazu, struktury czasowej, rekonstrukcji i ramowania.

Szczepan examines Holocaust bystanders’ accounts recorded on video in locations that remain unmarked and unremembered. She proposes to read those videos as visual documents that simultaneously represent and establish such locations as crime scenes. The crime scene – a term that is used in forensic and performative studies – allows us to perceive the unmarked and unremembered locations of the Holocaust as both a reservoir of traces of the past, material evidence, as well as a space for reconstruction of events in performative acts of witnessing. Szczepan uses quotations from over a dozen video testimonies and interprets these documents as acts of recreating and creating crime scenes with respect to six categories: the archive, the witness, the landscape, time structure, reconstruction and framing.