La légende d’Ensor ou l’invention d’un « grand peintre flamand »

Résumé En De

This paper examines the way James Ensor refers to the great Flemish painters of the past (Bruegel, in particular) in his written work. Relations between Ensor’s paintings and the Flemish tradition have often been stressed, but his writings deserve closer attention. Ensor created his artistic position in reference to these Flemish painters. Bruegel, among others, appears as a strong identification figure for the painter who seeks to create a modern œuvre, while staying part of a tradition. This study retraces the legend created by the artist and its influence on critical discourse and reception.

Dit artikel onderzoekt hoe James Ensor in zijn geschriften refereert aan de grote Vlaamse schilders. Op deze relatie is al vaak gewezen met betrekking tot Ensors schilderijen, maar zijn geschreven werk is nog onvoldoende belicht. Ensor keek voor het bepalen van zijn artistieke positie naar deze schilders. Met name Bruegel komt naar voren als een figuur met wie de schilder zich identificeert. Hij wil een modern œuvre creëren en zich toch in een traditie plaatsen. Dit artikel toont hoe Ensor zijn eigen legende schiep en het kritische discours en de ontvangst van zijn werk beïnvloedde.