Ciało we fragmentach, strzępki historii. Post-Zagładowe perwersje Leo Lipskiego

Résumé Pl En

Artykuł analizuje twórczość Leo Lipskiego z perspektywy psychoanalitycznej wyróżniając trzy momenty traumy: doświadczenie Zagłady, obozu i wojny oraz postępującego rozpadu ciała. Wskazuje, że konstruowaną w twórczości odpowiedzią podmiotu na traumę jest stworzenie perwersyjnej konstrukcji, pamięci i pisania, a także relacji seksualnych. Artykuł stanowi polemikę z wcześniejszymi ustaleniami badaczy i badaczek, wpisującymi autora w humanistyczny dyskurs obejmujący ocalałych z Zagłady: godzenia się z bierną pozycją ofiary, wyciszania nienawiści i chęci zemsty, włączania ich w nieprzerwany bieg narracji historycznej.

Analysing the work of Leo Lipski from a psychoanalytical perspective, Borowicz points out three moments of trauma: the experience of the Holocaust, camp and wartime experiences, and the progressive decay of the body. The constructed subject’s response to trauma lies in the emergence of perverse structures of memory and creativity, as well as of sexual relations. Borowicz polemicizes with earlier statements inscribing Lipski into the humanistic discourse on Holocaust survivors: a discourse that revolves around contentment with the passive role of a victim while silencing hate and vengeance through their inclusion in an uninterrupted historical narrative.