Italijanska iskustva u borbi protiv organizovanog kriminala

Résumé 0

Savremeni organizovani kriminal je fenomen izuzetno dinamične kategorije. Izazovi koje ova pojava postavlja pred društvo diktiraju oblikovanje posebno fokusirane javne politike. Savremena politika borbe protiv organizovanog kriminala podrazumeva specifične regulatorne mehanizame čija uspešnost u velikoj meri zavisi i od institucionalne koordinacije. U Italiji postoji istorijski kontinuitet u povezanosti mafije i političkog i državnog vrha, u okviru kog se prepliću pretenzije na upravljanje društvom, pa je dominantno obeležje italijanskog pristupa u suzbijanju delovanja organizovanog kriminala zasnovano na ideji da efikasna borba protiv organizovanog kriminala podrazumeva odgovarajuću transformaciju društvenih struktura. Suština ovako postavljenog koncepta je osnivanje specijalizovanih institucija sa visokom autonomijom u radu i unapređivanje koordinacije aktivnosti svih relevantnih institucija, pre svega, kroz normativno objedinjavanje specifičnih mera koje se tiču odgovarajućeg regulatornog okvira. Uprkos postignutim impresivnim rezultatima, delovanje organizovanog kriminala se u Italiji nastavilja velikim intezitetom. Unapređivanje kapaciteta postojećih institucija koje se bore protiv organizovanog kriminala jeste ključno očekivanje od formiranja antimafijaškog kodeksa kao sveobuhvatnog zakonskog propisa usmerenog na borbu protiv mafije kao specifično italijanskog odraza organizovanog kriminala. Refleksija unapređenih kapaciteta antimafijaških institucija očekuje se, pre svega, u domenu konfiskacije mafijaške imovine čiji je nosilac novoosnovana vladina agencija. Autorka u tekstu valorizuje strateški trend u politici borbe protiv organizovnog kriminala i aktuelne konkretne inicijative u Italiji prikazujući savremenu fenomenologiju organizovanog kriminala u Italiji i na njega usmerenu društvenu kontrolu. Modern organized crime is a highly dynamic phenomenon that challenges social control policy in various ways. Curbing organized crime is fundamentally connected to regulatory mechanisms whose effectiveness predominantly depends on institutional coordination. In Italy this is especially pronounced, as there is a historical continuity between the Mafia and the country’s political elite, while the aspirations of the Mafia to influence public governance are a traditional feature of Italian organized crime. Such a strategy by organized crime targets institutions and seeks to corrupt, co-opt or threaten them into cooperation. This explains why Italian anti-Mafia strategy rests on a quest to transform institutional structures so as to make them both more resilient to co-option by organized crime and more effective in aggressively fighting the Mafia. The strategy thus includes the establishment of various specialized institutions, which are highly autonomous in their operation on the one hand, with constant improvements in the coordination of all other, more traditionally “systemic” control agencies, such as the police force and the prosecution. Despite some impressive results achieved in Italy through this approach, activities of the Mafia continue at high intensity. The most recent Anti-Mafia strategic trends are critically evaluated in this text, which adopts a phenomenological conceptualization of organized crime.